REVIEWS

BATTLE BROTHERS

Ημέρα πρώτη
Αυτό το μπάσταρδο σκυλί, ο Hoggart. Τον υποτιμήσαμε και πληρώσαμε το τίμημα. Δύο εν μάχη αδερφοί κείτονται νεκροί και αυτός ο βαζεβιζούκος μας ξέφυγε, αφήνοντας τους μπράβους του να τελειώσουν τη δουλειά. Τους ξεφορτωθήκαμε στα γρήγορα. Το χειρότερο είναι ότι έπρεπε να γυρίσω σαν βρεγμένο σκυλί στον εργοδότη μας για να του πω ότι αποτύχαμε στην αποστολή. Το πήρε ελαφρά την καρδία, και μου είπε ότι μπορεί να βρει πού κρύβεται ο Hoggart. Στο μεταξύ μου έδωσε λίγο χρόνο να ανασυντάξω την ομάδα, να δούμε τις πληγές μας και να προετοιμαστούμε καταλλήλως για να πάρουμε την εκδίκησή μας. Αυτήν τη φορά θα είναι προσωπικό.

Πήγαμε στην ταβέρνα. Ο Sorrel Orcbane αμέσως πήγε για μία μεγάλη κανάτα ale. Πιθανολογώ ότι ήθελε να αποδώσει φόρο τιμής στους πεσόντες συντρόφους μας… και να ξεχάσει. Θα πρέπει να τον ελέγχω, εάν δεν θέλω να πίνει μέχρι τον πάτο του βαρελιού κάθε φορά που σταματάμε σε πόλη. Δεν τον θέλω κρασοκανάτα, ακόμη και αν γίνεται θηρίο ανήμερο. Το χρειάζομαι νηφάλιο και ζωντανό.

Γυρίσαμε πίσω στον εργοδότη, αφότου κατάφερα να στρατολογήσω ένα αγροτόπαιδο και ένα μεταλλωρύχο από τη γειτονική πόλη. Ώρα να σκοτώσουμε αυτόν τον μπάσταρδο, τον Hoggart.

Ημέρα δέκατη.
Οι μέρες έχουν κυλήσει γρήγορα. Η ομάδα μας έχει ανασυγκροτηθεί αρκετά γρήγορα. Μερικοί από τους μισθοφόρους με ρώτησαν ποιος είναι ο απώτερος στόχος του λόχου. Ομολογουμένως, πρέπει να είμαστε αρκετά φιλόδοξοι, με στόχο να κερδίσουμε αρκετή φήμη (renown) σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας, να εκτελέσουμε ακόμη περισσότερα συμβόλαια. Γενικώς τα πράγματα είναι ήσυχα. Δεν μας έχουν ζητήσει τίποτα πέραν του προβλεπόμενου: συνοδεία σε κάποιο καραβάνι τροφοδοσίας μίας πόλης από μία άλλη. Καμία περιπολία σε μία ευρύτερη περιοχή. Να εντοπίσουμε ομάδες ληστών. Τίποτα πολύ φιλόδοξο, τίποτα εξαιρετικά δύσκολο. Τυπικά βαρετά πράγματα, που γεμίζουν το πουγκί με χρυσάφι. Δεν υπάρχει τίποτα ευγενές στο επάγγελμα του μισθοφόρου.

Ημέρα εικοστή.
Έχουμε πλέον το λάβαρό μας! Τα παλικάρια είναι σε ιδιαίτερα μεγάλα κέφια, παρότι δέχτηκαν αρκετές μειώσεις στο μισθό τους τις τελευταίες μέρες. Παρόλα αυτά, καταφέραμε να κρατήσουμε τη ροή του χρυσού σταθερή. Ομολογουμένως, χάσαμε μερικούς αδερφούς από κακό χτύπημα της τύχης – ή χτύπημα τσεκουριού ληστή, για να είμαι περισσότερο ακριβής. Ο εξοπλισμός μας είναι σε καλή κατάσταση. Έχουμε λεφτά ακόμη και για να πληρώσουμε τις υπηρεσίες του ναού (Temple) για να αντιμετωπίσουμε τις πληγές του Sorrel. Έχει ήδη μία μόνιμη πληγή (έτσι και θελήσει κανείς να τον αποκαλέσει Sorrel ο Μοναύτις, σύντομα το νέο όνομά του θα είναι Κεφαλοτσεκουρεμένος), ας προσπαθήσω να τον κρατήσω όσο μπορώ ακέραιο.

Battle Brothers 4 smallΣκέτος κούκλος, έτσι;

Ημέρα τριακοστή.
Η φήμη μας έχει εξαπλωθεί στη χώρα. Σκοτώσαμε κακοποιούς, προστατεύσαμε πόλεις (με το αζημίωτο πάντα), καταφέραμε και «διασώσαμε» μέχρι και πολύτιμα αντικείμενα από τα χέρια ορισμένων όχι-και-τόσο-νεκρών τρόμων. Θεωρούμαστε πλέον επαγγελματίες και όχι απλή ομαδούλα από ερασιτέχνες πολεμιστές εν εκπαίδευση. Φαίνεται ότι μπορώ να παζαρέψω για καλύτερες τιμές κατά τη συζήτηση των όρων κάποιου συμβολαίου, τώρα που είμαστε διάσημοι. Ακόμη και ευγενείς από διαφορετικούς οίκους προσπαθούν να μας προσεγγίσουν με αγγελιοφόρους για να μπούμε στη δούλεψή τους. Ανόητοι. Δεν οφείλουμε καμία απολύτως υποταγή σε κανέναν παρά μόνο σε αυτόν που πληρώνει καλύτερα. Τουλάχιστον μπορούμε και αγοράζουμε περισσότερες προμήθειες πλέον, είτε είναι φαγητό είτε εξοπλισμός. Ο Alfred o Λοχίας ξεστομίζει διαταγές προς πάσα κατεύθυνση και κρατάει όλη την μπάντα σε πειθαρχία. Ο Alfgeir διπλώνει το λάβαρό μας με περισσή προσοχή. Τις προάλλες κατάφερε να διαπεράσει με το κοντάρι του λαβάρου το κρανίο ενός Orc. Ιστορία για τους θρύλους. Έχει εξοικειωθεί αρκετά με το μακρύ δόρυ, σκέφτομαι να τον εκπαιδεύσω ώστε να εξειδικευτεί και να το χρησιμοποιεί αποκλειστικά.

Ημέρα τεσσαρακοστή.
Βλέπω τον πλέον ώριμο λόχο, αυτήν την ομάδα αδερφών και δεν βλέπω τίποτα που να μοιάζει με την πρώτη μέρα όταν προσπαθούσαμε να βγούμε ζωντανοί μετά βίας από τη μάχη με τον… ποιον ήταν το όνομά του; Προβλέπω ότι έχουμε πολύ μεγάλα πράγματα να μας περιμένουν στο μέλλον. Καιρός να επισκεφτούμε πάλι την ταβέρνα για ένα ποτάκι, ίσως και καμία νέα φήμη. Πού ξέρει κανείς; Ίσως κανένας νεκρομάντης τριγυρνά στην περιοχή ή κάποιος κομψός και λεπτεπίλεπτος ευγενής φοβάται μήπως orcs λεηλατήσουν την πόλη του. Χε. Η εικόνα του κεφαλιού του Hoggart (α μπράβο, έτσι τον ελέγαν!) να χτυπάει το τραπέζι του εργοδότη μας δεν είναι πάρα μία πολύ μακρινή ανάμνηση. Οι δουλειές πάνε καλά.”

Battle Brothers 7 smallΤίποτα λιγότερο για θυρεό στο λάβαρό μας, από τη νέμεσις του Καλλιανιώτη σε χρώματα RQ!


BROTHERS IN BATTLE, BROTHERS IN BLOOD

Η περιγραφή που μόλις διαβάσατε μπορεί κάλλιστα να είναι ένα από τα πιθανά playthrough που θα κάνετε στο Battle Brothers, το πρώτο μεγάλο project της Overhype Studios που απαρτίζεται από 6(!) συνολικά άτομα. Και τι αποτέλεσμα παρέδωσαν τελικά! Οι ίδιοι το περιγράφουν ως ένα “turn-based tactical RPG”, το οποίο είναι ένα διαμάντι σχεδιασμού (επιτραπέζιου παιχνιδιού), με πολύ βάθος και – αν θέλετε να το πιστέψετε – 2D ισομετρικά γραφικά που σας βυθίζουν στον κόσμο του. Stay a while and listen.

Είστε μέλος μίας μισθοφορικής ομάδας, της οποίας το συμβόλαιο παίρνει μία στροφή προς το χειρότερο. Πολύ χειρότερο. Ο κακοποιός που είχατε αναλάβει να βρείτε και να τον φέρετε ενώπιον της τοπικής δικαιοσύνης καταφέρνει να δραπετεύσει μόλις τον αντιμετωπίσατε. Φυσικά δεν το έκανε προτού αφήσει τη μισή σας ομάδα κατακρεουργημένη, φέρνοντας εσάς στο προσκήνιο οπότε και θα αναλάβετε την αρχηγεία της ομάδας των τριών εναπομεινάντων μισθοφόρων προς το μεγαλείο! Εάν θελήσετε να τον κυνηγήσετε στο τέλος ή όχι, αυτό είναι δική σας επιλογή. Θα καταλήξετε να συνοδεύετε καραβάνια, να επιτίθεστε σε περιπλανώμενους κακοποιούς, να περιπολείτε ευρύτερες περιοχές, ενώ δεν λείπουν τα μεγάλα γεγονότα κατά τη διάρκεια του endgame. Εκεί θα κληθείτε να αντιμετωπίσετε μία εκ των τριών μεγάλων κρίσεων (Crises): έναν ευρύτερο πόλεμο μεταξύ ευγενών, μία εισβολή από Ορκ(ίδια), ή την ανάσταση των Απέθαντων (undead). Σε περίπτωση που καταφέρετε να αντιμετωπίσετε μία από τις κρίσεις, άλλη εν καιρώ θα φανερωθεί. Οι κρίσεις έχουν καταστροφικά αποτελέσματα στο χάρτη αφού αφήνουν ολόκληρες πόλεις-ερείπια, κάτι το οποίο πλέον είναι προαιρετικό, αλλά μη συνιστώμενο, με το τελευταίο patch του παιχνιδιού. Όλες οι αποφάσεις μας λαμβάνονται στον κεντρικό χάρτη του παιχνιδιού. Ταξιδεύουμε από οικισμό σε οικισμό, προς αναζήτηση νέων συμβολαίων. Ο χάρτης είναι πλήρως τυχαία δημιουργημένος στην αρχή του παιχνιδιού, και η έκτασή του ιδιαίτερα μεγάλη με αρκετά μυστικά να σας περιμένουν να τα ανακαλύψετε. Φυσικά, όποτε αντιμετωπίζετε εχθρικές δυνάμεις μεταφέρεστε στον τακτικό χάρτη, όπου θα λάβει χώρα η turn-based μάχη.

Battle Brothers 8 smallΜπορεί να είναι νέα, λίγα και σε χαμηλότερο επίπεδο, αλλά εξακολουθούν να είναι φονικά. Ποτέ μην υποτιμάς τα Orcίδια!

Αυτό που είναι προφανές από την αρχή είναι ότι διοικείτε ένα λόχο μισθοφόρων. Το χρήμα είναι η γλώσσα που μιλάτε και ο περιοριστικός πόρος τουλάχιστον για την αρχή του παιχνιδιού. Χρειάζεστε χρήματα για να αγοράσετε καλύτερο εξοπλισμό για τους μισθοφόρους σας, προμήθειες όπως φαγητό, εργαλεία, επιδέσμους και ιατρικά σύνεργα. Το φαγητό είναι αυτονόητο γιατί χρειάζεται. Εάν σωθούν οι προμήθειες φαγητού (ή σαπίσουν – γίνεται και αυτό), οι μισθοφόροι σας πεινάνε, γκρινιάζουν, μπορούν να φτάσουν μέχρι και στην εγκατάλειψη του λόχου! Τα εργαλεία και οι ιατρικές προμήθειες είναι επίσης εξαιρετικά σημαντικά: τα πρώτα χρειάζονται για να επιδιορθώνουν τον εξοπλισμό (όπλα, πανοπλίες) σε άριστη κατάσταση, τα δεύτερα για να φέρνουν τους μισθοφόρους μας σε πλήρη υγεία. Και τα δύο είναι συνθήκες απαραίτητες, εάν θέλετε να είστε πλήρως προετοιμασμένοι για κάθε μάχη. Φυσικά στην αρχή αυτό είναι ιδανική συνθήκη και θα βρεθείτε με πολύ περιορισμένους πόρους, οπότε και θα χρειαστεί να βάλετε προτεραιότητες. Όταν αρχίσετε να πληρώνεστε καλά από τα συμβόλαιά σας τότε αυτά τα εμπόδια θα είναι τετριμμένα.

Καθώς το παιχνίδι προχωράει, αναλαμβάνετε διαφορετικά συμβόλαια – προσοχή, όχι quests, πρέπει να ξεχάσετε ότι είστε ο ήρωας που θα σώσει τη χώρα. Παζαρεύετε την τιμή του συμβολαίου, απαιτείτε προκαταβολές ή περισσότερα χρήματα με το πέρας του συμβολαίου, οτιδήποτε θεωρείτε ότι αντιπροσωπεύει δίκαια τις υπηρεσίες σας. Ορισμένες φορές, υπάρχει ο κίνδυνος να πιέσετε πολύ τον εργοδότη σας και να τον εκνευρίσετε κάτι που θα οδηγήσει στη λήξη των διαπραγματεύσεων (go, back Mrs. Merkel) προτού καν αναλάβετε το συμβόλαιο! Τσαντίλες του εργοδότη που ήσαστε απαιτητικοί. Κανένα πρόβλημα, θα υπάρξει δουλειά στον επόμενο οικισμό. Και έτσι πορεύεστε.

Battle Brothers 2 smallΈνας θάνατος, ένας τραυματισμός, και μερικά level-up. Αυτό το βαφτίζω “καλή μέρα”.

Επισκεπτόμενοι διαφορετικούς οικισμούς έχετε πρόσβαση σε διαφορετικά κτήρια που με τη σειρά τους προσφέρουν τις αντίστοιχες υπηρεσίες. Ο Fletcher θα σας δώσει πρόσβαση σε μία ευρεία γκάμα από τόξα και βαλλίστρες, ο blacksmith σε όπλα, ο armorer σε πανοπλίες, οι ναοί θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τις πληγές που έλαβαν οι σύντροφοί σας στη μάχη. Ακόμη και εκπαιδευτής μπορεί να βρεθεί που μπορεί να δώσει buff που οδηγεί σε +XP% για συγκεκριμένες ημέρες σε κάποιον μισθοφόρο. Τα μόνα κτήρια που είναι τα ίδια σε όλους τους οικισμούς είναι η Αγορά (Marketplace) και η δυνατότητα πρόσληψης μισθοφόρων. Η Αγορά είναι απαραίτητη για την ανταλλαγή εμπορευμάτων με χρυσάφι και αγορά προμηθειών, ενώ η στρατολόγηση μισθοφόρων θα σας δώσει το απαραίτητο ανθρώπινο δυναμικό ώστε να ανταπεξέλθετε στις προκλήσεις. Στις περισσότερες περιπτώσεις, με το πέρας μίας μάχης θα βρεθείτε σε σημείο που θα γλείφετε τις πληγές σας, τις οποίες είτε μπορείτε να αντιμετωπίσετε άμεσα στον κοντινότερο ναό (μετ’ αντιτίμου φυσικά) ή να τις αφήσετε να γιατρευτούν μόνες τους. Εάν έχετε μερικούς μισθοφόρους σε εφεδρείες είναι πάντα προτιμότερο ως εναλλακτικό σχέδιο, σε περίπτωση που θέλετε να έχετε πάντα μία υγιή ομάδα προτού χωθείτε στη μάχη.

Η αρχική στρατολόγηση νέων θυμάτων νέου δυναμικού είναι αρκετά εύκολη. Πληρώνετε ένα δεδομένο ποσό και έχετε και τα ημερήσια κόστη που αφαιρούνται για τη συντήρηση/μισθό του μισθοφόρου. Όλα αυτά εξαρτώνται από την εμπειρία (level) του μισθοφόρου και το ιστορικό του υπόβαθρο. Κάθε μισθοφόρος έχει το δικό του background το οποίο μπορεί να είναι από απλός αγρότης μέχρι ακόλουθος υποχθόνιας αίρεσης (δόξα στη R’lyeh) ή ακόμη και αιμοσταγής δολοφόνος. Οι καταβολές κάθε μισθοφόρου δεν είναι απλώς ένα αλατοπίπερο για να του προσδώσουν περισσότερη ταυτότητα, αλλά έχουν σημαντικές επιπτώσεις σε τυχαία γεγονότα που μπορούν να συμβούν κατά την περιπλάνησή μας στο χάρτη, ακόμη και στις σχέσεις μεταξύ των μισθοφόρων. Για παράδειγμα είναι πολύ πιθανό ένας apprentice να μάθει κόλπα από κάποιον veteran. Το RPG στοιχείο του τίτλου αφορά στο πώς διαχειριζόμαστε τις ικανότητες και τα στατιστικά του κάθε μισθοφόρου κάθε φορά που ανεβαίνει επίπεδο εμπειρίας. Οι ικανότητες είναι πολυάριθμες και μπορούν να δώσουν ενδιαφέροντες συνδυασμούς τόσο για τον ίδιο το μισθοφόρο όσο και πόσο συνεργιστικά λειτουργεί η ομάδα στο σύνολό της. Το επίπεδο ευφορίας είναι άλλο ένα στοιχείο που θα σας ταλαιπωρήσει όσο προχωράτε στο παιχνίδι, αφού οι μισθοφόροι έχουν χαρακτήρα, αναπτύσσουν διάφορα στοιχεία (πχ. κάποιος μπορεί να γίνει μπεκρής) είτε θετικά είτε αρνητικά.

Battle Brothers 3 smallΗ γεωγραφία είναι με το μέρος μου.

Όλοι αυτοί οι συνδυασμοί και πώς θα καταφέρετε να τους βρείτε είναι το κύριο στοιχείο του παιχνιδιού. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι περιγράφεται ως turn-based tactical RPG. Η μάχη απεικονίζεται στους αντίστοιχους χάρτες, οι οποίοι είναι σπασμένοι σε εξαγωνικά tiles. Κάθε χάρτης διαφέρει αφού μπορεί να περιλαμβάνει διαφορετικά υψώματα, να είναι καλυμμένος σε χιόνι, να έχει εμπόδια κ.ό.κ. Όλα αυτά συνδράμουν στο πώς εξελίσσεται η μάχη, αφού για παράδειγμα το πόσο δύσβατο είναι το έδαφος επιδρά στο πόσα action points σπαταλούν για να κινηθούν και πόσο εύκολα κουράζονται οι μαχόμενοι. Κάθε εν μάχη αδερφός έχει συνολικά 9 action points (αυτό δεν αλλάζει ποτέ) που μπορεί να αφιερώσει στο κινηθεί ή/και να χρησιμοποιήσει κάποια ικανότητα που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον εξοπλισμό που φοράει. Άλλο ένα επίπεδο πολυπλοκότητας που μπαίνει στη μάχη έχει να κάνει με τον ποιο αντιμετωπίζουμε. Για παράδειγμα, τα orcs είναι ιδιαίτερα ριψοκίνδυνα και χώνονται ντουγρού στη μάχη χωρίς κάποια τακτική. Τα χτυπήματά τους πονάνε πολύ αλλά ταυτόχρονα είναι πιο εύκολα να τα χτυπήσουμε. Οι Undead δεν έχουν καθόλου κόπωση και πρακτικά πέφτουν πάνω στους μισθοφόρους μέχρι να τους εξασθενίσουν. Οι άνθρωποι (πχ. κακοποιοί) έχουν μία πιο θρασύδειλη προσέγγιση και περιμένουν να τους φτάσουμε ενώ προσπαθούν να μας ρίξουν με βέλη από μακριά.

Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, βρήκα ότι η AI συμπεριφέρεται με ενδιαφέροντες τρόπους και εναλλακτικές τακτικές που σας έχουν μονίμως στην τσίτα μπροστά από την οθόνη, προσπαθώντας να βρείτε έναν τρόπο να τη «σπάσετε». Στην αρχή είστε ουραγοί των quests, και περιφέρεστε από εδώ και από εκεί, αλλά όσο προχωράτε και βελτιώνεστε θα έχετε «χώρο» να σχεδιάσετε καλύτερα τη δομή του λόχου σας, να μετακινήσετε τα «κομμάτια» σας καταλλήλως ώστε να προσαρμόζετε τον τρόπο του παιχνιδιού σας αναλόγως τις απαιτήσεις. Κάποιος θα μπορούσε να γράψει σελίδες επί σελίδων οδηγών τακτικής, αλλά θα ξεφύγει από τα στενά όρια αυτού του review. Το θετικό στοιχείο είναι ότι η Overhype Studios συμπεριέλαβε ορισμένα σενάρια που είναι προσβάσιμα από το κεντρικό μενού, που βοηθάνε τον παίκτη στην εκμάθηση βασικών στοιχείων του παιχνιδιού. Επιπρόσθετα υπάρχουν links για τα διόλου ασήμαντα tutorial video που δίνουν σημαντικές πληροφορίες για το παιχνίδι.


BEWARE OF AN OLD MAN IN A PROFESSION WHERE MEN USUALLY DIE YOUNG.

Το κύριο χαρακτηριστικό στοιχείο του Battle Brothers είναι η δυσκολία του. Το παιχνίδι δεν διστάζει να σε γρονθοκοπήσει στο στόμα και να σου δώσει τα δόντια στο πιάτο για πρωινό. Για τις ανάγκες αυτού του review, έπαιξα στο Veteran επίπεδο δυσκολίας (το δεύτερο ευκολότερο) με ενεργοποιημένη την επιλογή για μόνιμη καταστροφή των πόλεων, πιστεύοντας ότι το κατέχω. Φυσικά για ironman mode (ένα και μόνο save, χωρίς reload), ούτε λόγος παρότι υπάρχει ως επιλογή. Φευ. Τα πάντα έχουν αίσθηση τυχαιότητας όπως ένα rogue-like παιχνίδι: από τη δημιουργία του αρχικού χάρτη έως και τους χάρτες της μάχης. Δεν ντρέπομαι να ομολογήσω (εντάξει… λιγάκι ντρέπομαι) ότι για τις ανάγκες του review επιδόθηκα στην τακτική του save-scumming (load πριν από κάθε μάχη με δυσμενή κατάληξη), αφού δεν ήταν λίγες οι φορές που έφαγα ολοκληρωτικό wipe από έναν και μόνο λάθος χειρισμό. Κάθε (re)load οδηγούσε στη δημιουργία διαφορετικού διαμορφωμένου tactical map, έτσι παρότι οι δυνάμεις ήταν οι ίδιες όλη η στρατηγική άλλαζε άρδην. Η ΑΙ φυσικά δεν είχε ποτέ αυτοκτονικές τάσεις και έπαιζε με βάση το σχέδιό της. Ομολογουμένως το RNG ορισμένων skill να πετύχουν το στόχο τους ήταν εκνευριστικό (έχασαγια παράδειγμα τρεις διαδοχικές επιθέσεις με ποσοστό επιτυχίας 75%…) αλλά σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ το παιχνίδι σπασμένο όπως ένιωσα ορισμένες φορές στο XCOM (αστοχία σε βολή με 95% θεωρητική επιτυχία…).

Battle Brothers 5 smallΟι αριθμοί δεν είναι με το μέρος μου…

Έως εδώ θα θεωρείτε ότι το παιχνίδι είναι αψεγάδιαστο και θα αρχίσετε να ρίχνετε λεφτά, πιστωτικές, χαρούπια στις οθόνες σας. Για να είμαι ειλικρινής έχει κάποια μικρά πταίσματα. Για παράδειγμα τα συμβόλαια από ένα σημείο και μετά επαναλαμβάνονται συχνά (και αυτό κάνει εντύπωση από αρκετά νωρίς). Υπάρχει πεπερασμένος αριθμός τρόπων με τους οποίους θα ζητήσεις από κάποιον να σου συνοδεύσει το καραβάνι ή να σου φέρει ένα συγκεκριμένο φαλλικό ειδώλιο γονιμότητας (το οποίο φυσικά είναι ενός φίλου σου, έτσι;). Επομένως, η ποικιλία των quest δεν είναι μεγάλη, αλλά τα συμβόλαια ούτως ή άλλως είναι η πρόφαση για το κύριο στοιχείο του παιχνιδιού που είναι η διαχείριση των μισθοφόρων και φυσικά οι μάχες τακτικής. Αυτό που αποζημιώνει με το παραπάνω την έλλειψη ποικιλίας στο είδος των quest είναι ο τρόπος γραφής. Σε κανένα σημείο δεν ένιωσα το κείμενο να είναι βαρύ και ασήκωτο με εκτενείς, περιττές περιγραφές. Λιτό και απέριττο, έδινε τον κατάλληλο τόνο και προετοιμασία για το τι έπεται, με έκανε ακόμη πιο διψασμένο για το τι θα αντιμετωπίσω στη συνέχεια, πώς θα προετοιμαστώ για την επόμενη μάχη, και εκεί είναι και όλη η ουσία του παιχνιδιού.

Ώρα να φιλοσοφήσω λίγο, οπότε θα παρακαλέσω την υπομονή σας. Υπάρχει η δήλωση από αρκετούς χομπίστες ότι τα βιντεοπαιχνίδια είναι η επόμενη μορφή τέχνης. Παρότι αρκετοί δηλώνουν κάτι τέτοιο και έχουν στο μυαλό τους το Candy Crush για να δικαιολογήσουν τη χασούρα χρόνου, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου αυτή η ασαφής δήλωση μπορεί να υποστηριχτεί με επιχειρήματα. Βέβαια η υπεραπλουστευμένη άποψη θα πει ότι είναι τέχνη διότι είναι αρεστά στο μάτι οπότε και είναι «καλλιτεχνικά». Χωρίς να παραγνωρίσουμε το γεγονός ότι από τη σύλληψη μίας ιδέας μέχρι την υλοποίησή της, υπάρχει και το λεγόμενο concept art για να ορίσουμε ένα παιχνίδι ως εκπρόσωπο Τέχνης, οφείλουμε να ορίσουμε την ίδια την Τέχνη. Η υποκειμενική άποψη του υπογράφοντα είναι ότι ένα παιχνίδι μπορεί να λογιστεί ως Καλλιτεχνικό Επίτευγμα όταν οι πιθανές μεταφράσεις του μηνύματος που θέλει να περάσει, υπερβαίνουν τα στενά όρια του Μέσου που τα εκφράζει και αφήνουν έντονο το αποτύπωμά τους στο Δέκτη. Φυσικά ο τρόπος μετάδοσης αυτού του μηνύματος παίζει σημαντικότατο, μη παραγνωρίσιμο, ρόλο.

Battle Brothers 6 smallΟρίζοντας μία ευρύτερη “φιλοδοξία” ορίζουμε έναν κύριο στόχο που μπορούμε να κυνηγήσουμε για τη βελτίωση του λόχου μας.

Προτού παρεξηγηθώ, το Battle Brothers δεν έχει κάποιο καλά κρυμμένο μήνυμα, το οποίο μπορεί να γίνει κατανοητό μόνο από μία επίλεκτη χούφτα ανθρώπων μίας διανοητικής ελίτ («ιντελιγκέντσια» το λέγαμε στο χωριό μου). Εκτός και αν αυτό το μήνυμα είναι – σε γνωστή παράφραση κοσμοϊστορικής ταινιάρας – “crush your enemies, see them driven before you, and hear the clinging gold drop in your hands”. Αυτό που καθιστά το Battle Brothers προϊόν Τέχνης είναι ότι παρά την μινιμαλιστική του απεικόνιση καταφέρνει να βυθίσει τον παίκτη στον κόσμο του, να τον κάνει να «ζήσει» την ιστορία που αυτός ή αυτή χτίζει από την αρχή, να δεθεί συναισθηματικά με τους μισθοφόρους, ακόμη και να έχει ευνοϊκή μεταχείριση προς κάποιους. Εγώ σίγουρα το έκανα. Η καλλιτεχνική του προσέγγιση, η οποία κατά την ταπεινή μου άποψη είναι εντόνως επηρεασμένη από το έργο του Ιερώνυμου Μπος «Ο Χριστός Ενώπιον του Πιλάτου», είναι κάτι εντελώς αναζωογονητικό να το παρακολουθείς. Ξαφνικά δεν παίζετε παιχνίδι, αλλά συμμετέχετε στη δημιουργία ενός γκροτεσκικού φλαμανδικού πίνακα γεμάτου πτώματα στο πεδίο της μάχης. Η μουσική επένδυση είναι επίσης αξιοσημείωτη, με το soundtrack να δίνει συνεχώς τον παλμό αναλόγως τα διαδραματιζόμενα γεγονότα.

ΠΕΡΙΤΤΗΣ (ΑΜΠΕΛΟ)ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Υπάρχει μία λογική πίσω από το σχεδιασμό παιγνίων (για του λόγου το αληθές πίσω από την Επιστήμη και την Τέχνη επίσης, αλλά τι είναι ο σχεδιασμός παιχνιδιών αν όχι ο συνδυασμός των δύο;): το απλό είναι παράλληλα και όμορφο. Πολλές πρόσφατες κυκλοφορίες φαίνεται να είναι το αποτέλεσμα της νοητικής δουλειάς μίας ομάδας που ως στόχο είχε να συμπεριλάβει όσο περισσότερα στοιχεία μπορεί ώστε να καταφέρει να ικανοποιήσει όλα τα γούστα και τις προτιμήσεις των ομάδων-στόχων. Φυσικά αυτό καταλήγει σε ένα μεγάλο φιάσκο φλυαρίας και περιττών σκηνών που ουδεμία συνεισφορά στον κύριο κορμό του παιχνιδιού δεν έχουν (η ειρωνία της αυτό-αναφοράς σε αυτήν την επισκόπηση δεν μου διαφεύγει). Όταν ο Μιχαήλ Άγγελος έμπαινε στη διαδικασία να κατασκευάσει ένα γλυπτό, δεν ένωνε 5 πλοκάμια πάνω σε γλυπτό αλόγου για να φτιάξει ένα ερμαφρόδιτο πλοκαμοφόρο χταποδάλογο μήπως και κάποιος εξωγήινος προσβληθεί που δεν τον συμπεριέλαβε στο ρεπερτόριό του. Αντιθέτως, ξεκινούσε με ένα τεράστιο όγκο μαρμάρου που λάξευε αργά και σταθερά για να αποκαλύψει αυτό που είχε οραματιστεί εξαρχής. Η Δημιουργική διαδικασία είναι συνήθως μία διαδικασία καταστροφής και απόρριψης περιττών στοιχείων ώστε να φτάσεις στο τελικό αποτέλεσμα όπου δεν μπορείς να αφαιρέσεις τίποτα, χωρίς να γκρεμίσεις το οικοδόμημα. Αυτό ακριβώς βλέπω όταν κοιτάζω το Battle Brothers. Κάθε περιττός μηχανισμός που θα μπορούσε να μπει στο παιχνίδι επειδή “it just works” είναι ανύπαρκτος. Η βασική σύλληψη του παιχνιδιού είναι μία απογυμνωμένη απλότητα. Ο συνδυασμός των επί μέρους στοιχείων απλών μηχανισμών συνθέτουν κάτι το πολύπλοκο με εξαιρετικό βάθος. Κάθε περιγραφή μοιάζει να τη διηγείται ένας Dungeon Master με 20ετή εμπειρία. Κάθε μηχανισμός είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τους υπόλοιπους, χωρίς να νιώθει κανείς ότι είναι παράταιρος.

Battle Brothers 9 smallΜερικοί θάνατοι “πονάνε” περισσότερο από ορισμένους άλλους… Είναι κυνική η ζωή του μισθοφόρου.

Σε τελική ανάλυση, κάποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι το Battle Brothers είναι ένα αμάλγαμα στοιχείων από διαφορετικούς επιτυχημένους τίτλους. Οι ρίζες του ξεφεύγουν από την προφανή απάντηση του “Heroes of Might and Magic” και φτάνουν μέχρι το Darklands που κυκλοφόρησε το 1992 από την MicroProse. Κατά τη διάρκεια του playthrough μου, κατάφερα να συνδεθώ περισσότερο με τους ήρωες αυτήν την ομάδα εξαθλιωμένων, θρασέων, και βρώμικων αδερφών από ότι με τους ήρωες του Darkest Dungeon. Ήμουν συνεχώς στην τσίτα πριν από κάθε κρίσιμο χτύπημα κατά τη διάρκεια της μάχης και έκανα περισσότερες χειρονομίες στην οθόνη όταν αυτό ήταν επιτυχές από ότι στο XCOM. Ένιωθα την ίδια αγωνία για τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις που θα μπορούσε να έχει μία απόφασή μου με αυτές που είχα στο The Banner Saga. Το Battle Brothers με βύθισε πολύ περισσότερο στον κόσμο του από ότι θα περίμενε κανείς από ένα «απλό» turn-based tactical RPG. Λατρεύω την καλλτεχνική του προσέγγιση, τους μηχανισμούς του μέχρι και τον τελευταίο, και φυσικά την αδυσώπητη δυσκολία. Δεν θα μπορούσα να κάνω διαφορετικά και δεν θα ήθελα να είναι διαφορετικό. Για εμένα είναι άνετα, μέχρι στιγμής, ο επικρατέστερος υποψήφιος για τον indie τίτλο της χρονιάς 2017.

Pros

  • Απλοί μηχανισμοί να τους κατανοήσεις, δύσκολοι να τους εφαρμόσεις άριστα
  • Η φαινομενικά μεγάλη ποικιλία συνδυασμών στη σύνθεση της ομάδας
  • Το RPG στοιχείο που είναι πολύ καλά σχεδιασμένο
  • Το τακτικό στοιχείο που είναι άριστα εκτελεσμένο
  • Μετά από λίγο, νιώθετε ότι έχετε επενδύσει πολύ στο λόχο σας.
  • Η καλλιτεχνική του προσέγγιση.

Cons

  • Η ποικιλία των quest είναι αρκετά φτωχή, παρότι παραμένει δευτερεύον στοιχείο
  • Ορισμένες φορές τα στατιστικά πίσω από ένα επιτυχές χτύπημα φαίνεται να είναι λάθος (ή με έχει καταβάλει confirmation bias επειδή έχασα *εκείνο* το ένα χτύπημα)
  • Πολύ απότομη καμπύλη δυσκολίας και εκμάθησης, που πιθανώς να απομακρύνει άπειρους παίκτες. Προετοιμαστείτε για μεγάλη πρόκληση.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 92%

92%

Παύλος Γεράνιος

Γέννημα-θρέμμα της Υπερβορείας, ο Παύλος έκανε καιρό να γνωρίσει την αλληλεπίδραση με την οθόνη. Τα πρώτα παιχνίδια που θυμάται να παίζει ήταν τα Gran Prix, Test Drive, Digger και Flight για DOS σε εποχές που οι περισσότεροι είχαν πλέον Windows... Αυτό δεν τον πτόησε και αγάπησε τη Μητέρα Πλατφόρμα από την πρώτη στιγμή. Θήτευσε και στην άγονη παραμεθόριο των κονσολών (πάντα σε σπίτια φίλων, ποτέ στο δικό του), αλλά το PC ήταν αυτό που τον κράτησε. Λάτρης των ποιοτικών τίτλων από όλα τα είδη, θεωρεί πώς η ιστορία και αυτό που θέλει να πει το παιχνίδι ως μέσο είναι το κυριότερο και όχι η ταμπέλα. Υπάρχουν πάντα οι εξαιρέσεις φυσικά...

7 Comments

  1. Ποτέ δεν ξέρεις με τους Γερμανούς, Ατσαλούλη. Το παιχνίδι έχει πάει αρκετά καλά σε πωλήσεις, και θεωρητικά έχουν έρθει ίσα από τα έσοδα. Μπορεί σε κάποια στιγμή να βγάλουν κάποια εορταστική έκδοση.

    Πάντως τσίμπησα το soundtrack, το οποίο είναι με λίγα λόγια μεγαλειώδες, από το Steam.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL