CORNERSTONE: THE SONG OF TYRIM

Πριν αναφερθούμε σε οτιδήποτε άλλο, θα πρέπει να πούμε ότι το Cornerstone: The Song of Tyrim είναι εμπνευσμένο από το The Legend of Zelda Wind Waker, καταβάλλοντας μάλιστα μεγάλη προσπάθεια να του μοιάζει όσο το δυνατόν περισσότερο. Όσοι έχουν μια πιο συνολική άποψη της βιομηχανίας θα καταλάβουν αμέσως ότι αυτό αποτελεί δίκοπο μαχαίρι. Η Nintendo (στην οποία ανήκει και η συγκεκριμένη σειρά) από τις αρχές τις χιλιετίας έχει ακολουθήσει μία δική της πορεία με πολλά σκαμπανεβάσματα και αμφισβητήσιμα σημεία. Το Wind Waker μπορεί όταν κυκλοφόρησε το 2003 να μπόρεσε να κερδίσει τις θετικές κριτικές του κοινού, τα όσα όμως έχουμε δει από τον ανταγωνισμό στα χρόνια που ακολούθησαν, κάνουν τον κόσμο του να φαντάζει αρκετά άδειος και “άψυχος”. Αν σε αυτό προσθέσουμε και το ότι η Overflow Games που ανέπτυξε τον τίτλο αποτελείται από μόλις 2 άτομα, τα μηνύματα μάλλον δεν είναι και ιδιαίτερα αισιόδοξα.

Η ιστορία ξεκινάει στο χωριό Borja που κατοικείται από Βίκινγκς. Ο ήρωας μας -ο Tyrim– σε αντίθεση με το τι θα μας προϊδέαζε η καταγωγή του, είναι αρκετά φιλήσυχος. Αυτό θα αλλάξει όταν οι άντρες που βρίσκονται σε αποστολή δεν δίνουν σημάδια ζωής για αρκετό χρονικό διάστημα. Χωρίς να έχει και πολλά περιθώρια επιλογής, ο Tyrim θα αναγκαστεί να βγει στο σεργιάνι για βρει τα ίχνη τους. Εντάξει, σίγουρα δεν ακούγεται και πολύ ρεαλιστικό αλλά αυτό που μετράει είναι το ταξίδι και η αναζήτηση της απάντησης που ψάχνουμε στα υπόλοιπα νησιά του κόσμου.

Έτοιμοι να σαλπάρουμε

Όλα όσα θα περιμέναμε από τον τίτλο σε θεωρητικό επίπεδο βρίσκονται εκεί. Η ανάγκη για εξερεύνηση, η επίλυση puzzles, οι μάχες καθώς και κάποια platform κομμάτια δεν θα μπορούσαν να λείπουν από ένα Zelda clone. To combat system είναι αρκετά φτωχό ενώ ακολουθεί ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο “defend-hit-roll back”. Τελικά δεν ένιωσα να με ενοχλεί τόσο πολύ όσο είχα φοβηθεί στην αρχή, παραμένει όμως ένα στοιχείο που ακόμα και αν ξεφεύγει τον χαρακτηρισμό του προβληματικού, δεν μπορεί να αποφύγει και αυτόν του αδιάφορου. Το ίδιο δυστυχώς συμβαίνει και για τα υπόλοιπα σημεία που προαναφέραμε. Δεν είναι ότι δεν καταβάλλεται φιλότιμη προσπάθεια να υπάρξει ποικιλία και φρέσκες ιδέες στην δομή του κόσμου, το συνολικό αποτέλεσμα όμως κινείται συνολικά στην μετριότητα. Από τη μία είναι τέτοια η φύση και η απαιτήσεις ενός τέτοιου παιχνιδιού που θα ήταν άδικο να κριθεί αυστηρά μία ομάδα 2 ατόμων που δεδομένων των αναλογιών η δουλειά που έγινε είναι αξιοπρεπής, από την άλλη όμως ο παίκτης θα αξιολογήσει την δική του ευχαρίστηση και όχι την προσπάθεια των δημιουργών.

Το πλέον ενδιαφέρον σημείο του gameplay είναι το crafting system που ενσωματώνεται. Τα 4 είδη υλικών που βρίσκονται διάσπαρτα στον χώρο καθώς και τα blueprints που συλλέγουμε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας, μας δίνουν τη δυνατότητα να φτιάξουμε αντικείμενα που θα μας βοηθήσουν στην πρόοδο μας. Η σημασία αυτή της διαδικασίας γίνεται ακόμα μεγαλύτερη εξαιτίας της έλλειψης του κλασσικού inventory. Ότι χρειαζόμαστε θα πρέπει να το φτιάχνουμε εκείνη την ώρα ενώ σημαντικός παράγοντας είναι και η αντοχή του εκάστοτε αντικειμένου, δεν θα θέλαμε άλλωστε να βρεθούμε στη μέση μιας μάχης με σπασμένο σπαθί.

Τα γραφικά μάλλον παραείναι “φτωχά”

Στον τεχνικό τομέα η κατάσταση δεν είναι καθόλου καλή. Η κίνηση του χαρακτήρα δεν γίνεται με ομαλό τρόπο ενώ και τα animations χρειάζονταν περισσότερη δουλειά ώστε να μην δείχνουν αποκομμένα από το περιβάλλον. Ο χειρισμός και αυτός ειδικά στην αρχή μοιάζει αρκετά δύστροπος και όντως ειδικά σε σημεία που απαιτούν πιο λεπτούς χειρισμούς δείχνει τα προβλήματα του χωρίς όμως τελικά να γίνεται καταστροφικός για το συνολικό αποτέλεσμα. Τα γραφικά είναι φτωχά αλλά αυτό είναι το πιο εύκολο να προσπεραστεί από τον παίκτη ειδικά αν του αρέσει η όχι και τόσο συνηθισμένη αισθητική τους. Τα voice overs απλά είναι ανύπαρκτα ενώ και η μουσική δεν είναι όσο πλούσια θα “έπρεπε”.

Αν κάτι μας μένει από το “Cornerstone” είναι ότι πρόκειται για ένα τίτλο με συγκεκριμένη δομή και προσανατολισμό. Τα προβλήματα είναι αρκετά και παρά το ότι είναι σαφώς αισθητά, τελικά κατά έναν αξιοσημείωτο τρόπο δεν αποτελούν το βασικό λόγο για να μην ασχοληθεί κάποιος με τον τίτλο. Το μεγαλύτερο ζήτημα που ανακύπτει είναι ότι σε κανένα σημείο του παιχνιδιού δεν θα δούμε το κάτι παραπάνω που θα το κάνει να ξεφύγει από τη μετριότητα. Αυτό θα μπορούσε να μην είναι τόσο σημαντικό αν είχαμε να κάνουμε με μία δημιουργία διάρκειας μερικών ωρών που βασίζεται σε κάποιο πολύ συγκεκριμένο μηχανισμό ή ιδέα, όταν όμως μιλάμε για μία επική περιπέτεια τότε αυτό είναι θεμελιώδες στοιχείο.

Μία άποψη από το crafting system

Θα μπορούσαν να ήταν καλύτερα τα πράγματα; Η απάντηση είναι μάλλον όχι καθώς από τη στιγμή που το studio μπήκε στη λογική της “αντιγραφής”, το έργο τους δυσκόλεψε δραματικά. Προσωπικά όμως θα ήθελα να τους δω και σε κάποιο λιγότερο φιλόδοξο και περισσότερο εμπνευσμένο project γιατί παρά την μετριότητα της πρώτης τους προσπάθεια, δείχνουν προοπτικές. Η αλήθεια είναι ότι και η σχετικά υψηλή τιμή του το κάνουν ως μία όχι και τόσο ελκυστική επιλογή για πρόταση προς το κοινό, πιστεύω πάντως ότι ειδικά οι λάτρεις της σειράς Zelda αν εξ’αρχής δεν μπουν σε διαδικασία σύγκρισης θα το εκτιμούσαν σε ένα γερό sale.

Pros

Cons