REVIEWS

SHADOWRUN RETURNS : DRAGONFALL

Το 2012 ήταν η χρονιά που η μαγεία επέστρεψε στον κόσμο μας. Τα γονίδια των απόκρυφων φυλών (Ξωτικά, νάνοι, orcs και trolls –όχι τα φορουμικά, τα άλλα, με τα σουβλερά τα δόντια-) ξύπνησαν μέσα σε ανυποψίαστους ξενιστές, αλλάζοντας το παρουσιαστικό τους άρδην και χαρίζοντάς τους μοναδικές ιδιότητες. Οι αρχαίοι Θεοί επέστρεψαν και μαζί τους, όλη η δύναμη της παγανιστικής τους μαγείας. Οι Δράκοι, πλάσματα που θεωρείτο πως ανήκαν αυστηρά στην σφαίρα της μυθολογίας, όχι μόνο επέστρεψαν στον κόσμο, αλλά με ανθρώπινη μορφή και πρακτικά αθάνατοι, διοικούν τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις του πλανήτη και διεξάγουν ανενόχλητοι τα παιχνίδια εξουσίας τους. Αν και κατέχουν τεράστια δύναμη καταστροφής, έχουν συνειδητοποιήσει πως η οικονομική κυριαρχία είναι προτιμότερη από κάθε λογής αιματοχυσία και απείρως πιο συμφέρουσα. Μια εξ ’αυτών, η τρομερή Feuerschwinge, προφανώς δεν πήρε κάποιο από τα εταιρικά memos και μια ωραία πρωία, άρχισε να σκορπά τον τρόμο και τον θάνατο στην όμορφη Γερμανική εξοχή.

DF1Έλα ομολογήστε, συγκινηθήκατε.

Χρειάστηκαν περίπου τέσσερις μήνες και υπεράνθρωπες προσπάθειες για να την καταρρίψουν από τους αιθέρες και το γεγονός αυτό, γράφτηκε με χρυσά γράμματα στο βιβλίο των μεταμοντέρνων θρύλων, ως Dragonfall, η Πτώση του Δράκου. Ο Δρ. Adrian Vauclair που πρωτοστάτησε της πολεμικής επιχείρησης απέναντι στην Feuerschwinge, χαιρετίστηκε ως ένας σύγχρονος Άγιος Γεώργιος και η ανθρωπότητα συνέχισε να ανασαίνει.

Το Βερολίνο αποτελεί πλέον έναν αναρχικό, κυβερνοπάνκ Παράδεισο, με το «Ρευστό Κράτος» (ελληνιστί, The Flux State) να αποτελεί την άτυπη κυβέρνησή του. Κατ’ ουσίαν μια ελεγχόμενη αναρχία, το Βερολίνο ισορροπεί περίφημα ανάμεσα στις σφαίρες επιρροής διαφόρων ομάδων πίεσης και παρέχει πρώτης τάξεως ευκαιρίες στους παράτολμους Shadowrunners που διαλέγουν να δράσουν εκεί.

DF2O Τούρκος Αλτούγκ, εκτός από πολύ μερακλίδικο καφέ, θα μας παράσχει και μερικές πολύ κρίσιμες πληροφορίες για την αποστολή μας.

Το Dragonfall ξεκινά με εμάς να έχουμε μόλις μετακομίσει στο «Ρευστό Κράτος», κατόπιν πρόσκλησης της φίλης μας Monika, «για μια απλή και γρήγορη δουλειά». Φυσικά, ό,τι αρχίζει ωραίο τελειώνει με πόνο και πολύ σύντομα βρισκόμαστε να πολεμάμε για τη ζωή μας, ανάμεσα στα αχνιστά συντρίμμια της «εύκολης και στρωτής» δουλειάς. Άπειρα ερωτηματικά, φρικτοί εχθροί και ένα setting που αν είχε κυκλοφορήσει στα μέσα/τέλη της δεκαετίας του ’90, θα θεωρείτο ήδη ένα σύγχρονο κλασσικό.

ΤΙ ΑΛΛΑΞΕ

Πριν απ’ οτιδήποτε άλλο, σας παραπέμπω στο εξαιρετικό ρηβιού του Ναυάρχου για το Shadowrun Returns, στο οποίο καλύπτονται οι βασικοί μηχανισμοί του τίτλου με εξαιρετική λεπτομέρεια. Στο παρόν ρηβιού, θα ασχοληθούμε με τις αλλαγές που επιφέρει το Dragonfall στην βασική  φόρμουλα του αρχικού παιχνιδιού.

DF3Κάθε αποστολή του Dragonfall έχει πολύ ξεχωριστό και ιδιαίτερο στίγμα, απομακρυνόμενη από το αρκετά τζενέρικ μοντέλο του “Γραφείο Μεγάλης Εταιρείας” που μάστιζε αρκετά από τα περιβάλλοντα του Dead Man’s Switch.

Για αρχή, ο χαρακτηρισμός «DLC/Expansion» είναι καταχρηστικός και τελικά αδικεί τον τίτλο. Με τιμή ίση μ ’εκείνη του Shadowrun Returns, το Dragonfall είναι ουσιαστικά το campaign που περιμέναμε από τον κόσμο του Shadowrun μόλις ανακοινώθηκε το Kickstarter γι’ αυτό. Μπορεί το γράψιμο του «Dead Mans Switch» να ήταν γερό και ατμοσφαιρικό, αλλά το “Dragonfall” το ανεβάζει σε –ξέρω, ακούγεται βλάσφημο, αλλά αν δεν το γράψω θα είμαι ψεύτης- σχεδόν Torment-ικά ύψη. Χωρίς πλάκα. Ξεκίνησα την campaign με την μοναδική προσδοκία να είναι περισσότερο από αυτό που μου άρεσε στο Dead Mans Switch. Σκοτεινό και ζόρικο cyberpunk, με γαρνιτούρα από high fantasy και όλα μαζί άψογα σερβιρισμένα σε neonoir περιτύλιγμα. Από τον πρόλογο κιόλας, το Dragonfall έδειξε πως έπαιζε σε εντελώς ξεχωριστή κλάση. Πέρα από τα πολύ όμορφα και λεπτομερή νέα tilesets που δίνουν την εντύπωση πως έχουν δουλευτεί στο χέρι μέχρι το τελευταίο pixel, ετοιμαστείτε για πολύ διάβασμα. Καθώς ο τίτλος εξακολουθεί να υποφέρει από πλήρη απουσία ηχογραφημένου speech αλλά και από ιδιαίτερα περιορισμένο animation, ο όγκος του κειμένου αναλαμβάνει να μας μεταφέρει καταστάσεις, συναισθήματα και τις διαφορετικές εκβάσεις των ενεργειών μας.

Η ποιότητα του γραψίματος είναι δίχως υπερβολή, από τις καλύτερες του είδους. Οι δε Shadowrunners που απαρτίζουν την ομάδα μας (Dietrich, Glory, Eiger, Blitz) έχουν τόσο γερές προσωπικές ιστορίες/quests, που μου έφεραν στο νου και πάλι την απίστευτη συμμορία του Torment. Όσο και να προσπαθώ, δεν μπορώ να θυμηθώ σχεδόν ούτε έναν NPC/Shadowrunner από το Dead Mans Switch.  Αντίθετα, τον πρώην πάνκη frontman και νυν σαμάνο Dietrich, την τραγική Glory ή την απροσάρμοστη τρόλ Eiger, δεν νομίζω πως πρόκειται να τους ξεχάσω για το υπόλοιπο της gaming καριέρας μου.

DF4Όσο να πεις, η Ανωτάτη Πεζοδρομιακή είναι σχολή με μέλλον.

Σε αντίθεση με το Dead Mans Switch το οποίο είχε μια εντελώς γραμμική –παρότι καλοστημένη- δομή, στο Dragonfall έχουμε πρόσβαση στο Kreuzbasar, την ας πούμε «ιδιαίτερη γειτονιά» μας, που λειτουργεί ως συνδετικός πυρήνας μεταξύ των αποστολών που αναλαμβάνουμε και των NPCs της campaign. H περιοχή είναι εξαιρετικά σχεδιασμένη (αξίζει να διαβάσετε την απολαυστική περιγραφή του αγάλματος του Σκουπιδαγγέλου του Βερολίνου ή να πιάσετε κουβέντα στον απανθρακωμένο ντίλερ Zaak Flash) και με τους NPCs να αναγνωρίζουν τις πράξεις μας μεταξύ των αποστολών, καταφέρνει το δυσκολότερο επίτευγμα όλων για ένα RPG, να δίνει την αίσθηση μιας ζωντανής, ολοένα εξελισσόμενης βάσης επιχειρήσεων. Αυτό το αίσθημα της «φωλιάς», του στρατηγείου, στο οποίο διαρκώς υπάρχει κάτι καινούριο, κάποιο sidequest που απαιτεί την προσοχή μας, το επιτύγχαναν κυρίως παλαιότερα RPGs, όπου απουσία εντυπωσιακού οπτικοακουστικού τομέα, χρειάζονταν άπειρα «μικρά» συμβάντα, εξαιρετικά γραμμένα, ώστε και να γεμίζει το σενάριο αλλά και να επενδύει ο παίκτης στον κόσμο τους.

Στον συγκεκριμένο τομέα το Dragonfall παίρνει άριστα, καθώς στις 12-14 ώρες που διαρκεί η campaign του (διάρκεια άνετα ίση και από τη στιγμή που θα κυνηγήσετε side quests, σαφώς μεγαλύτερη από εκείνη του Dead Mans Switch) θα αισθανθείτε στο πετσί σας κάθε βήμα της πορείας σας, από παρείσακτος νιούφης σε άξιος διάδοχος της Monika στην άτυπη ηγεσία του Kreuzbasar. Θα ενδιαφερθείτε για και θα πονέσετε κάθε έναν από τους φοβερούς κατοίκους του, από τον Τούρκο καφετζή/αρχικατάσκοπο Altug, μέχρι τον βετεράνο Laine και την χαμένη στα απατηλά της όνειρα, Simmie. Θα παλέψετε για το μέλλον όλων και θα το κάνετε με συναισθηματική επένδυση πολύ σπάνια για ένα σύγχρονο RPG.

DF9Το πολύχρωμο και πολύβουο Kreuzbasar, θα το αγαπήσετε όσο λίγες “βάσεις” σε RPG.

Χαρακτηριστικό του εξαιρετικού γραψίματος που διέπει την περιπέτεια (πέρα από το γεγονός πως τα διάφορα skills σας επηρεάζουν σχεδόν *κάθε* συνομιλία που έχετε με άλλους χαρακτήρες αλλά και τις πολλαπλές λύσεις που επιδέχονται τα περισσότερα από τα quests που θα συναντήσετε) είναι το ότι αν και μπορείτε να προσλάβετε «μισθοφόρους» Shadowrunners για κάθε αποστολή, μια λύση στην οποία συχνά κατέφευγα στο Dead ManSwitch, εδώ ήταν τόσο έντονο το δέσιμο με τις προσωπικότητες της βασικής ομάδας, που δεν σκέφτηκα ούτε μια φορά να αντικαταστήσω κάποιον από αυτούς με ένα «απρόσωπο» template χαρακτήρα, κι ας ήταν ανώτερα τα στατιστικά του.  Το Dragonfall είναι έργο αγάπης και ύψιστου μερακίου από την μεριά της συγγραφικής ομάδας και δεν υπάρχει περίπτωση να μη σας αγγίξει βαθιά είτε έρχεστε από τα αραχνιασμένα βασίλεια της παλιάς σχολής, είτε έχετε πρόσφατα ξεκινήσει το ταξίδι σας στο μαγικό κόσμο των παιχνιδιών ρόλων.

DF8Ποιοτικό βρωμόξυλο σε πλήρη εξέλιξη.

Προσθέστε εδώ πως επιτέλους παρέχεται και η δυνατότητα για save ανά πάσα στιγμή, ένα από τα πλέον αμφιλεγόμενα σημεία της αρχικής campaign (η οποία πλέον ισχύει και αναδρομικά, μπορείτε δηλαδή να παίξετε και το Dead Mans Switch με κανονικά saves, σαν άνθρωπος) και έχουμε την αποθέωση της ολντσκουλιάς, ένα ισομετρικό, turn based RPG με γράψιμο τόσο καλό που σε κάνει να ξεχνάς τον φτωχό τεχνικό του τομέα μέσα στα πρώτα λίγα λεπτά της ενασχόλησής σου με αυτό.

ΤΙ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕ

Το σύστημα της μάχης και του inventory management, παραμένουν ίδια και απαράλλαχτα με την αρχική campaign. Προσωπικά, τις turn based μάχες τις βρήκα, αν και αρκετά απλοϊκές, απόλυτα ικανοποιητικές. Στο δε normal επίπεδο δυσκολίας, έχουν μια πολύ όμορφη και στρωτή κλιμάκωση, χωρίς ποτέ να σπάνε νεύρα και αφήνοντας πάντα ένα αίσθημα γλυκιάς ικανοποίησης όταν επιθεωρούμε τον όλεθρο τριγύρω μας. Το σύστημα του inventory management ακόμη πάσχει, καθώς ναι μεν έχουμε πλήρη έλεγχο επάνω στον εξοπλισμό του βασικού μας χαρακτήρα, αλλά τα μέλη της ομάδας μας είναι εντελώς ανεξάρτητα και επιλέγουμε μόνο ποια «βοηθητικά» αντικείμενα θα φέρουν επάνω τους. Αναιρείται δηλαδή σχεδόν ολόκληρη η χαρά του looting system, καθώς αν βρούμε ένα τρομερό όπλο που όμως δεν ταιριάζει στην build του βασικού μας χαρακτήρα, αντί να το δώσουμε φερ’ειπείν στην sniper μας και να απολαύσουμε το μακελειό, αναγκαζόμαστε να το πουλήσουμε. Ο εξοπλισμός των μελών της ομάδας μας, αναβαθμίζεται αυτόματα, σε προκαθορισμένα σεναριακά σημεία. Αν και από ένα σημείο κι έπειτα το δέχεσαι και δεν ενοχλεί, είναι μια παραφωνία σε σχέση με τον υπόλοιπο, ξεκάθαρα oldskool χαρακτήρα του παιχνιδιού.

DF6Κάποιες αποστολές, έχουν ανατριχιαστικά ρεαλιστικούς απόηχους.

Το Dragonfall, αποδεικνύει περίτρανα πως η Harebrained Schemes άκουσε πολύ προσεκτικά τις κριτικές που δέχτηκε για το Dead Man’s Switch και μόχθησε για να παραδώσει ένα αποτέλεσμα που τελικά ξεπερνά κάθε προσδοκία μας. Εάν δεν υπήρχαν οικονομικοί περιορισμοί (έλλειψη speech, υποτυπώδη animations) θα μιλάγαμε ίσως για ένα από τα καλύτερα RPG’s της πενταετίας. Ακόμα και σε αυτή την «budget» εκτέλεση, το Dragonfall λάμπει όπως τα αστέρια που πέφτουν βροχή στην πλάτη ενός πολύ συγκεκριμένου δράκου. Ένα αληθινό δώρο για τους λάτρεις των αληθινών RPG’s.

YΓ Το παρόν ρηβιού αφιερώνεται εξαιρετικά στον Αδερφό Μπρους που είχε αγχωθεί ότι από ‘δω και πέρα θα έγραφα μόνο ρηβιού για δίωρα, φλου, θολοκουλτουριάρικα μη-games. Πού να δεις τι ετοιμάζω για το Τέλος Της Κοινωνικής Ζωής Όλων™, τον Γουίτσορα τον Τρίτο τον Μεγαλοπρεπή. 

Pros

  • Γράψιμο που δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από τα κορυφαία RPG του χώρου
  • Ικανοποιητικότατη διάρκεια
  • Πολλαπλές μέθοδοι επίλυσης των quests, χρήση των skills μέσα σε κάθε σχεδόν διάλογο
  • Πολύ όμορφα tilesets και εξαιρετικά ζωγραφισμένα πορτραίτα χαρακτήρων
  • Η δυνατότητα να κάνουμε -επιτέλους- save όπου θέλουμε
  • Το ολοζώντανο Kreuzbasar με τους κατοίκους του
  • Είναι το Shadowrun που ονειρευόμασταν από την αρχή

Cons

  • Ελάχιστο animation και φτωχά μοντέλα χαρακτήρων
  • Πλήρης απουσία ηχογραφήμενου speech
  • Αδυναμία παραμετροποίησης του εξοπλισμού των συντρόφων μας

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 89%

89%

Στέφανος Κουτσούκος

Ο Στέφανος Κουτσούκος ή αλλιώς "The Artist Formerly Known As Borracho", διέπραξε ποικίλα εγκλήματα τα οποία τον οδήγησαν σε μια ριζική επανεκτίμηση των προτεραιοτήτων και αξιών του. Υπηρέτησε περήφανα στην πειρατική αρμάδα του Ragequit.gr από την ίδρυση του ιστοτόπου το 2012 ως το Μάη του '19.

11 Comments

  1. Προσωπικά απόλαυσα το Dead man’s switch και θα ασχοληθώ και με αυτό οπωσδήποτε μόλις βρώ λίγο χρόνο.
    Υπάρχουν και αρκετά αξιόλογα mods στο Stam workshop για το παιχνίδι, και γενικά είναι τίτλος που προσφέρεται για πολύ ενασχόληση μαζί του. Overall, αξίζει και με το παραπάνω η βουτιά στο σύμπαν του Shadowrun.

  2. Και μένα μου είχε αρέσει πολύ, αλλά πραγματικά, μόλις βιώσεις το γράψιμο/κλίμα του Dragonfall, θα αναφωνήσεις και ‘συ ένα “Ω Θεοί, ΝΑΙ, αυτό ήταν all along!”.

    Μιλάμε για τρομερό κόσμο, που προσφέρεται για ατελείωτες περιπέτειες.

  3. Είναι και στην δικιά μου to buy list. Να σημειώσω ότι οι αλλαγές στο save system προστίθενται και στο παλιό. Ένα πατς που να δίνει δυνατότητα για να σκαλίσεις το inventory των δευτερευόντων χαρακτήρων, και το παιχνίδι είναι πρακτικά αψεγάδιαστο.
    Να σημειώσω ότι απ΄ότι φαίνεται, σαν άλλο NWN, το Shadowrun θα μας δώσει τα καλύτερα του με τα Expansion/DLC/Add – on.

  4. Όμορφη παρουσιάση και δυνατό expansion φαίνεται! Πολύ χαίρομαι για την ποιοτική γραφή, wall of text δώσε και την ψυχή μου πάρε!! Loot system προστέθηκε εδώ?
    Λεζάντα πρώτης εικόνας… πλιζ εξπλέιν (το μυαλό μου πήγε στο BG2 αλλά μάλλον δεν είναι αυτό)!
    Εδώ να πω επίσης ότι το setting δεν είναι το τυπικο cyberpunk (π.χ. Deus Ex trilogy, Sprawl trilogy κτλ.) αλλά ανήκει στο λεγόμενο technofantasy. Όπως και να ‘χει ελπίζω να μην πάει τσάμπα η αφιέρωση και να εκτιμήσει ο Μπράδερ το ρίβιου και (προφανώς) ακόμη περισσότερο το παιχνίδι (εντάξει, μπορεί να μην έχει τυρίλες elves με ντούαλ γουίλντ να λικνίζονται στους ρυθμούς του Nightfall in Middle Earth, αλλά έχει τουλάχιστον fantasy races και μαγεία, close enough 🙂 )…

  5. Ωραίο review και ωραίο το παίγνιο γενικά. Φαίνεται πως το shadowrun returns όπως χρηματοδοτήθηκε αρχικά δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα toolset με βάση το οποίο φτιάχνονται πολλές και διαφορετικές περιπέτειες. Απ’ο,τι άφησαν να εννοηθεί οι της Harebrained Schemes σε διάφορες συνεντεύξεις τους,θα ακολουθήσουν και άλλες campaigns στο μέλλον

  6. φχαριστω ρε μπορατσο.
    καλα το πας, βλεπω εχει αρχισει η Μητερα των Μαχων για ΤΟ ρηβιου ΤΟΥ παιχνιδιου. σε στηριζω.
    ο ανταν βαραει στο καρφι. καλα λοιπον, θα το παλεψω. δυσκολο να πωρωθω αμα δεν εχει δαση, καστρα, γελοια φετς μη κουεστς κλπ κλπ, αλλά σας εμπιστευομαι, ποταποί.

  7. Ναι, εδώ το κάνουνε εταιρίες με περγαμηνές (Bioware) η Harebrained δεν θα το έκανε; Το πρώτο παιχνίδι σίγουρα, είχε σοβαρά μειονεκτήματα, αλλά ήταν κάτι το αξιοπρεπές. Πάντως, εκτιμώ το ότι η Harebrained προσπαθεί να επενδύσει σε σενάριο και gameplay.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL