SPECIALS

A WITCHER Retrospective

5 ΜΕΡΕΣ ΑΚΟΜΑ μέχρι Την Κυκλοφορία Των Κυκλοφοριών, την έλευση του Βασιλιά των Βασιλιάδων, του RPG που θα σκοτώσει όλα τα RPG, του [insert άλλη random γραφική υπερβολή εδώ], του Witcher του Τρίτου. Αντέξαμε, υπομείναμε, διαλογιστήκαμε, εξαγνίσαμε ψυχή και σώμα για 4 ολόκληρα χρόνια, κανονίσαμε προκαταβολικά την απαραίτητη κοινωνική απομόνωση για τις 19 Μαΐου, αλλά πολύ σύντομα θα είναι κοντά μας η ώρα για να δρέψουμε τους καρπούς της υπομονής. Αφήνοντας την άκρη το σπάσιμο των νεύρων και το ανυπόμονο περπάτημα πάνω-κάτω μέχρι να περάσουν οι μέρες, αυτό το μεγάλο χρονικό στάδιο προπαρασκευής (που αυξανόταν αναπάντεχα όλο και περισσότερο με κάθε καθυστέρηση που ανακοίνωνε η CD Projekt RED) αποτέλεσε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία ώστε αρκετοί να ξαναρχίσουμε ένα-δυο έντιμα playthrough των 2 πρώτων games της σειράς, για να γεμίσουμε τον χρόνο μας τραβώντας τζούρες Γουιτσερίλας μέχρι την Ημέρα της Κρίσης, για να φρεσκάρουμε τη μνήμη μας ως προς τους χαρακτήρες, τον κόσμο και το ευρύτερο σενάριο αλλά και για να “χτίσουμε” τον χαρακτήρα που θα κάνουμε import στο 3.

Πέρα όμως από το καθαρά πρακτικό κομμάτι της προετοιμασίας, ψυχή τε και σώματι, για το 3, αυτά τα playthrough παράσχουν την ιδανική ευκαιρία για μια κάπως πιο αναλυτική ματιά στα επιμέρους συστατικά των 2 πρώτων games. Και για αρχειακούς λόγος, και για να μπορέσουμε να πούμε σε λίγες μέρες μετά βεβαιότητος αν το Witcher 3 θα καταφέρει όντως να ξεπεράσει τους “προγόνους” του σε όλους τους τομείς, αλλά και για “closure” θα λέγαμε, ώστε να μπορέσουμε να πέσουμε απερίσπαστοι με τα μούτρα στο 3.

 

witcherretro-snap1“-Is it May 19th yet”? “-…No”. “-Τότε κάτσε γράψε κάνα άρθρο ακόμα ρε καραγκιόζη!”

 

Γιατί μας άρεσαν, λοιπόν, τα Witcher; Τί έκαναν καλά; Πού υστερούσαν; Πώς θα καταφέρουμε να απαντήσουμε στα παραπάνω χωρίς να spoilάρουμε τα πάντα σε όσους δεν τα έχουν τελειώσει ακόμα; Αυτά και άλλα πολλά, στις γραμμές που ακολουθούν.

 

THE WITCHER

Για το τυπικό της υπόθεσης, ας ανοίξουμε με μια μικρή ιστορική αναδρομή. Γνωστός και ως “ο Γουίτσορας ο Πρώτος” στους μυημένος και τους χαζούς, το The Witcher κυκλοφόρησε τον μακρινό Οκτώβρη του 2007 από την παντελώς άγνωστη ακόμα Πολωνική εταιρία CD Projekt RED (με εκδότρια εταιρία την Atari). Βασιζόμενο στην ευρύτατα διαδεδομένη Aurora Engine της BioWare (μηχανή την οποία έχουμε καμαρώσει, στην αρχική ή την αναβαθμισμένη “Odyssey” εκδοχή της, σε games ομως τα Neverwinter Nights και τα Knights of the Old Republic) και αντλώντας το περιεχόμενό του από το έργο του Πολωνού συγγραφέα Andrzej Sapkowski, το The Witcher αποτέλεσε την εισαγωγή του εμβληματικού πλέον χαρακτήρα Geralt of Rivia στα PC μας ως μέλος των Witchers, ενός τάγματος “γενετικά βελτιστοποιημένων” πολεμιστών που χρησιμοποιούσαν ειδική εκπαίδευση και φίλτρα για να κυνηγάνε τέρατα και να καταπολεμούν κάθε είδους κατάρα, γειτιά και βασκανιά. Παρά τα αρκετά προβλήματα τεχνικής και μη φύσεως που παρουσίαζε το game στην αρχική του φάση (τα οποία προβλήματα όμως στην πορεία εξαλείφθηκαν πλήρως με την κυκλοφορία μιας τρανής Enhanced Edition περίπου ένα έτος μετά την αρχική κυκλοφορία), οι περιπλανήσεις του ασπρομάλλη Geralt είχαν μεγάλη απήχηση στο κοινό και μέχρι το 2010 οι συνδυασμένες retail και ψηφιακές πωλήσεις του τίτλου θα ξεπερνούσαν τα 2 εκατομμύρια αντίτυπα, καθιερώνοντας για τα καλά τόσο τον Geralt όσο και την CD Projekt RED στο gaming στερέωμα και την συνείδηση του κόσμου.

 

witcherretro-snap2Το γεγονός ότι το game περιείχε SEX CARDS που εμφανίζονταν κάθε φορά που ο Geralt έζμπρωχνε κάποιο θηλυκό, δεν νομίζουμε πως βοήθησε στην υψηλή απήχηση του τίτλου. Όχι. Καθόλου.

 

 

ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ

-Για τον κόσμο του: Ο κόσμος του The Witcher ήταν ίσως η πρώτη και καλύτερη προσπάθεια απόδοσης ενός fantasy κόσμου με πιο “ενήλικα”, ώριμα και αρκετά σκληρά χαρακτηριστικά σε PC game. Ρατσισμός και περιθωριοποίηση προς τους μη-humans, ακόμα και προς τον πρωταγωνιστή Geralt (ο οποίος αρκετά συχνά ταμπελιάζεται ως “φρικιό” και “μεταλλαγμένος” λόγω των γενετικών τροποποιήσεων που έχουν υποστεί οι Witchers από την χρήση των φίλτρων τους). Χρήση και εμπόριο ναρκωτικών ουσιών. Πορνεία. Τζόγος. Διαφθορά στον πολιτικό και θρησκευτικό βίο. Σκληρή γλώσσα. Όλα τα παραπάνω συναντώνται σε κάθε γωνιά του κόσμου του Witcher, και το σπουδαιότερο της όλης υπόθεσης είναι το ότι, σε αντίθεση με άλλους τίτλους που λανσαρίστηκαν μεν ως “ώριμοι” αλλά επιχειρούν να εκμαιεύσουν με το ζόρι την “ωριμότητα” αποκλειστικά μέσω της απεικόνισης γραφικής βίας και με την απροκάλυπτη στα όρια του αστείου σεξουαλική ελευθερία (αχέμ γκουχ Dragon Age γκουχ), η “σκληράδα” στον κόσμο του Witcher απεικονίζεται τελείως αβίαστα ως ένα φυσιολογικό χαρακτηριστικό και όχι με αποκλειστικό σκοπό να προκαλέσει.

-Για τις επιλογές του, και τις επιπτώσεις τους: Όσο προχωράει η ιστορία, ο παίκτης καλείται να λάβει μέσω του Geralt αρκετές αποφάσεις που επηρεάζουν σημαντικά τον κόσμο του παιχνιδιού, τόσο ως προς τα επιμέρους quests όσο και ως προς το κυρίως σενάριο. Όμως ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα που καλείται να αντιμετωπίσει ο παίκτης στην εξέλιξη του The Witcher είναι το ερώτημα ποιά από τις 2 μεγάλες αντιμαχόμενες παρατάξεις του game θα προτιμήσει να υποστηρίξει. Υπάρχει η δυνατότητα να υποστηριχθεί εξ αρχής σταθερά η μία από τις 2 παρατάξεις σε όλα τα “σταυροδρόμια” ή να το παίξει κάποιος διπλό ταμπλό και να βοηθάει πότε τον έναν και πότε τον άλλο (με τις αποφάσεις σε κάθε σταυροδρόμι να έχουν και τις ξεχωριστές τους επιπτώσεις), μέχρι την στιγμή που φτάνει ο κόμπος στο χτένι και θα πρέπει να ληφθεί μια οριστική τελική απόφαση, η οποία διαμορφώνει σε μεγάλο ποσοστό το τελευταίο κεφάλαιο του game. Σε αντίθεση όμως με τα περισσότερα RPG που θα σε ωθούσαν να διαλέξεις στεγνά ανάμεσα στους μεν ή τους δε, στην ύστατη στιγμή το Witcher παρέχει και μια τρίτη, πιο ουδέτερη οδό (το λεγόμενο “Witcher Path”), η οποία ουσιαστικά είναι και η πιο “true” επιλογή με βάση τον χαρακτήρα του Geralt όπως αυτός σκιαγραφείται στα γραπτά του Sapkowski. Περιττό να αναφέρουμε το ότι οι επιλογές του παίκτη στην πορεία του game θα έχουν ορατές επιπτώσεις και στα επόμενα games της σειράς.

-Για τον Geralt: Προφανώς τα παραπάνω χαρακτηριστικά δεν θα έστεκαν επαρκώς από μόνα τους αν ο πρωταγωνιστής ήταν ένα τζενέρικ φάντασι αδιάφορο ανδρείκελο, όμως ο Geralt of Rivia από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή του game καταθέτει τα διαπιστευτήριά του. Με την χαρακτηριστική λευκή κόμη του (αποτέλεσμα των πειραμάτων που υπέστη κατά την διάρκεια της εκπαίδευσής του ως Witcher), την τραχιά και υποβλητική φωνή του, το διάστικτο από ουλές και παλιά τραύματα σώμα του, το σαρκαστικό χιούμορ του, την πολεμική του ικανότητα, αλλά προφανώς και την αχαλίνωτη διάθεσή του να ζμπρώξει οποιοδήποτε θηλυκό βρεθεί στο διάβα του, ο “Λευκός Λύκος” καταφέρνει να εισέλθει δυναμικά στο πάνθεον με τους πλέον αναγνωρίσιμους gaming χαρακτήρες.

 

witcherretro-snap3“Ωραία όλα αυτά ρε Κώστα, αλλά γιατί έβαλες εικόνα με τον Γκάνταλφ στο άρθρο σου;”

 

-Για την CD Project RED: Αν και μικρή και άσημη εταιρία, η CDPR κατάφερε με το The Witcher να βάλει τα γυαλιά σε πολλούς gaming κολοσσούς και στις ΑΑΑ παραγωγές αυτών, τόσο από πλευράς ποιότητας του τελικού προϊόντος, όσο και με την customer-friendly πολιτική που χάραξε και η οποία μόνον ως πνοή φρέσκου αέρα μπορεί να χαρακτηριστεί. Η αρχή γίνεται με την κυκλοφορία της Enhanced Edition του game για την διόρθωση των bugs αλλά και τον εμπλουτισμό αρκετών στοιχείων του gameplay (πολλά νέα animations και αναδιοργάνωση του inventory, μεταξύ άλλων), και μάλιστα ως δωρεάν update για όσους είχαν ήδη αγοράσει τον τίτλο (ποιός αμφιβάλει ότι οποιαδήποτε άλλη εταιρία θα κυκλοφορούσε αυτό το update ως DLC ή expansion, ΑΝ το κυκλοφορούσε ποτέ;). Η συνέχεια γίνεται με δηλώσεις κορυφαίων στελεχών της εταιρίας, οι οποίοι ξεκαθαρίζουν ανοιχτά την αντίθεσή τους τόσο προς τα συστήματα DRM όσο και προς την πρακτική της κυκλοφορίας απανωτών επί πληρωμή DLC, διατεινόμενοι παράλληλα πως τα παιχνίδια της εταιρίας δεν θα υιοθετήσουν κανέναν από τους παραπάνω “θεσμούς” (ας σημειωθεί βέβαια πως το Witcher αλλά και το Witcher 2 είχαν κυκλοφορήσει αρχικά με υλοποιημένα σύστήματα DRM, τα οποία στην πορεία… αφαιρέθηκαν στεγνά, με την κυκλοφορία ενός απλού patch!). Η κατάληξη γίνεται με τα εγκαίνια της πλατφόρμας “Good Old Games”, ένα portal που λανσάρει η εταιρία και μέσω του οποίου το κοινό μπορεί να απολαύσει παλαιά “abandonware” games (ο κατάλογος εμπλουτίστηκε και με πιο σύγχρονα games στην πορεία) σε πλήρη συμβατότητα με σύγχρονα συστήματα και χωρίς το παραμικρό DRM. Τι άλλο να κάνει πια μια εταιρία για να κερδίσει τον σεβασμό του gamer καταναλωτή;

-Για την Τιμή και την Δόξα της PC Master Race: Το The Witcher κυκλοφόρησε αποκλειστικά σε PC, ενώ η αρχικώς προγραμματισμένη έκδοση που επρόκειτο να κυκλοφορήσει για κονσόλες το 2009 (με την ονομασία “The Witcher: Rise of the White Wolf”) ακυρώθηκε συνοπτικά λίγους μήνες πριν το release και δεν είδε ποτέ το φως της ημέρας, αποκαθιστώντας παράλληλα την συμπαντική ισορροπία. Μόνο αγάπη.

 

 

THE WITCHER 2: ASSASSINS OF KINGS

Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω ήταν να εξυμνηθεί η ποιότητα του The Witcher από κοινό και κριτικούς, με τα 2+ εκατομμύρια πωλήσεων του non-DRM τίτλου να αποτελούν την καλύτερη απάντηση σε όσους ισχυρίζονταν πως οι PC gamers θα “πειρατεύουν” εκ φύσεως τα πάντα, όσο καλό και να είναι κάποιο game. Όντας πλέον ολοφάνερο πως η μεταφορά του Geralt από τα βιβλία στο PC ήρθε για να μείνει, και με την CDPR να έχει αποκτήσει σαφή οικονομική άνεση ως αποτέλεσμα των πωλήσεων του τίτλου, ήταν φυσικό επακόλουθο να ανακοινωθεί επίσημα τον Σεπτέμβρη του 2009 το πρώτο sequel του The Witcher. Και ο τίτλος αυτού, όπως περίμενε λίγο-πολύ οποιοσδήποτε είχε παρακολουθήσει το βίντεο στον τερματισμό του πρώτου γκεημ: Assassins of Kings. Με επίσημη ημερομηνία κυκλοφορίας τον Μάιο του 2011, η κυκλοφορία του TW2 έλαχε καθολικής αποθεωτικής αποδοχής και είχε την αναμενόμενη επιτυχία από άποψης πωλήσεων, καταφέρνοντας να “στείλει” 1,7 εκατομμύρια αντίτυπα μέσα στον πρώτο χρόνο κυκλοφορίας του (νούμερο που άγγιξε τα 7 εκατομμύρια μέχρι τον Μάρτιο του 2014).

 

witcherretro-snap4H εικόνα με την Collector’s Edition του Assassins of Kings κέρδισε επάξια την θέση της στα απανταχού λεξικά και εγκυκλοπαίδειες δίπλα στο λήμμα “το καλύτερο deal στα χρονικά”

 

ΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΡΟΣΕΦΕΡΕ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ WITCHER

-Απίστευτα γραφικά, ακόμα και με τα σημερινά δεδομένα: Τα γραφικά του πρώτου Witcher δεν ήταν σε καμία περίπτωση άσχημα, όμως ήταν σαφείς οι περιορισμοί στην ποιότητά τους λόγω της χρήσης της αρκετά ηλικιωμένης Aurora Engine της BioWare (η οποία ουσιαστικά εμφανίστηκε πρώτη φορά το 2002 με το Neverwinter Nights). Ως αποτέλεσμα των θετικότατων πωλήσεων του game, η CDPR ήταν πλέον ικανή να στήσει το TW2 σε εντελώς νέα μηχανή, δικής της δημιουργίας, και τα αποτελέσματα μόνο ως μαγευτικά μπορούν να χαρακτηριστούν. Χάρη στο αρτιότατο optimization της μηχανής το game μπορούσε να παιχθεί σε ευρεία γκάμα μηχανημάτων, από σχετικά low-end μέχρι τέρμα high-end (με την επιλογή για “ULTRA” Graphics Settings να γονατίζει ακόμα και τα πιο ισχυρά PC της εποχής), αλλά η ποιότητα της οπτικής απεικόνισης στις ανώτερες ρυθμίσεις ήταν τόσο υψηλή που δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως τα γραφικά του TW2 μπορούν να κοντράρουν στα ίσα ακόμα και φετινές παραγωγές.

-Εξύψωση του παράγοντα “επιλογές-επιπτώσεις” σε άλλο επίπεδο: Μιλήσαμε ήδη για τις σεναριακές επιλογές που είχε στην διάθεσή του ο παίκτης κατά την διάρκεια του πρώτου Witcher, οι οποίες επιλογές είχαν ξεχωριστές άμεσες ή μακροπρόθεσμες επιπτώσεις. Το TW2 κατάφερε να πάει αυτό το θέμα στο επόμενο επίπεδο. Πέρα από τις προφανείς σκόρπιες επιλογές στα επιμέρους quests από την αρχή ως το τέλος του game, το 2ο chapter του παιχνιδιού αλλάζει τελείως ανάλογα με τις αποφάσεις του παίκτη στο τέλος του πρώτου Chapter. Και όταν λέμε “τελείως” εννοούμε ΤΕΛΕΙΩΣ: διαφορετική σεναριακή εξέλιξη, διαφορετικά quests (main και δευτερεύοντα), διαφορετικοί χαρακτήρες και quest hubs, διαφορετικά φινάλε… Αυτό προφανώς αύξησε κατακόρυφα το replayability του τίτλου, οθώντας ουσιαστικά τους παίκτες στο να κάνουν το λιγότερο 2 διαφορετικά playthroughs αν ήθελαν να ξεζουμίσουν πλήρως το game. Περιττό να αναφέρουμε για ακόμη μια φορά πως οι επιλογές του παίκτη στο Witcher 1 επηρέασαν εκφάνσεις του 2, και το ότι οι επιλογές μας στο 2 θα αντικατοπτρίζονται και στο επικείμενο 3.


-Άκρως καλογραμμένοι και αξιομνημόνευτοι δευτερεύοντες χαρακτήρες:
Ίσως ένας από τους τομείς στους οποίους το 2 υπερτερεί ξεκάθαρα του 1 είναι η υπόσταση των “συνοδευτικών” χαρακτήρων. Σε αντίθεση με το 1, όπου ο δυναμικός χαρακτήρας του Geralt ξεχώριζε ολοκληρωτικά ανάμεσα στο σύνολο σχεδόν των υπολοίπων, στο 2 ο πρωταγωνιστής πλαισιώνεται από ένα καστ χαρακτήρων με τόσο βαθύ και καλογραμμένο background που σε σημεία καταφέρνουν μέχρι και να θέσουν στο περιθώριο τον Geralt. Με προεξάρχοντες τους Vernon Roche (αρχηγός των “ειδικών δυνάμεων” του βασιλείου της Temeria, όπου διαδραματίζονται τα περισσότερα από τα γεγονότα του πρώτου Witcher), Ιorveth (Elf διοικητής μιας από τις non-human ομάδες ανταρτών που έχουν κυρήξει κλεφτοπόλεμο απέναντι στους humans), Saskia (λαοφιλής ηγέτης της επανάστασης του κρατιδίου Upper Aedirn), Philippa Eilhart (ηγέτης της μυστικής οργάνωσης μαγισσών “Lodge of Sorceresses” και χωμένη για τα καλά στο όλο πράγμα σεναριακά), και με μια σειρά άλλων, λιγότερο ή περισσότερο σημαντικών χαρακτήρων, η συναναστροφή του Geralt με τους NPCs στην πορεία εξέλιξης του σεναρίου καθίστανται μια ιδιαίτερα απολαυστική εμπειρία.

 

 {youtube}vTXCLAP8hFE{/youtube}
Η σκηνή με τις “συστάσεις” μεταξύ Iorveth και Roche ίσως να συγκαταλέγεται ανάμεσα στα κορυφαία gaming σκηνικά όλων των εποχών

 

ΠΟΥ ΥΣΤΕΡΟΥΣΕ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ WITCHER

-Απώλεια του “Monster Slayer” χαρακτήρα: Σε όλη την διάρκεια των γεγονότων του πρώτου Witcher, ο πρωταγωνιστής Geralt, παρά την αναπόφευκτη εμπλοκή του στα πολιτικοκοινωνικά γεγονότα που επηρέαζαν τον κόσμο, παρέμενε κατ’ουσίαν ένας εκπαιδευμένος Monster Slayer με κυριότερο μέλημα να διεκπεραιώσει πρώτα τις “υποχρεώσεις” της ιδιότητάς του και μετά να εμπλακεί στην ευρύτερη εικόνα των πραγμάτων. Αυτό αντικατοπτριζόταν και στους διαλόγους του, και στα quests, αλλά και στο ευρύτερο area design. Στο TW2 αυτή η πτυχή του χαρακτήρα του Geralt τείνει να περάσει σε τελείως δεύτερη μοίρα (με εξαίρεση ορισμένα optional quests στα πρώτα 2 chapters), ή, όποτε αυτή έρχεται στο προσκήνιο, αυτό γίνεται καθαρά για να εξυπηρετήσει κάποια πολιτική ατζέντα μιας εκ των παρατάξεων του κόσμου και όχι επειδή “είμαι Witcher και αυτό πρέπει να κάνω”. Αποτέλεσμα είναι να χάσει αναπόφευκτα ο χαρακτήρας του Geralt λίγη από την αίγλη που μας είχε συνηθίσει από το πρώτο game της σειράς.

-Χάνεται η δυνατότητα για ηθικά “γκρίζο” μονοπάτι: Μιλώντας παραπάνω για το μοτίβο επιλογών/επιπτώσεων του πρώτου Witcher, αναφέραμε ότι o παίκτης καλείται μεν να επιλέξει ανάμεσα στις 2 αντιμαχόμενες παρατάξεις του κόσμου στο μεγαλύτερο μέρος της διάρκειας του game, αλλά παρέχεται σε κάποια φάση και η επιλογή για μια “ουδέτερη” οδό, πιστή στην ιδιότητα και τις πεποιθήσεις των Witchers. Δυστυχώς το TW2 στερείται κάποιας ανάλογης αποχρώσεως επιλογή, με τα γεγονότα να αναγκάζουν ουσιαστικά τον παίκτη να συστρατευθεί με μία εκ των 2 παρατάξεων του κόσμου χωρίς εναλλακτική “Witcher” επιλογή. Μπορεί να ταχθεί ως αντεπιχείρημα ότι ο παίκτης αναγκαστικά θα πρέπει να διαλέξει κάποια παράταξη για λόγους σεναριακής εξέλιξης αν μη τι άλλο, και αυτό δεν είναι και λάθος. Εξακολουθεί να αφήνει όμως κάπως περίεργη αίσθηση το ότι ο πάλαι ποτέ αντικειμενικός και ουδέτερος Monster Slayer Geralt αναγκάζεται να γίνει στρατιώτης κάποιας πολιτικής δύναμης με την οποία έχει από λίγη έως καμία σχέση ηθικά και ιδεολογικά.

-Το Focus του σεναρίου δεν είναι πια στον Geralt: Ως συνάρτηση των 2 παραπάνω, αλλά και σε συνδυασμό με την ύπαρξη των πολλών ισχυρών προσωπικοτήτων που αναφέρθηκαν στα “θετικά”, γίνεται γρήγορα αισθητή η εντύπωση πως ο Geralt στο TW2 έχει σαφώς μειωμένης σημασίας ρόλο στο ευρύτερο πλαίσιο των πραγμάτων. Σίγουρα επηρεάζει με τον τρόπο του τις εξελίξεις ως πρωταγωνιστής, όμως το “χοντρο” πολιτικό παιχνίδι που παίζεται στον κόσμο του TW2, σε συνδυασμό με τους πολύ δυνατούς και χαρισματικούς NPCs που καθορίζουν τις εξελίξεις, μετατρέπουν τον Geralt περισσότερο σε έναν ικανό στρατιώτη και “πιόνι” ανεξέλεγκτων δυνάμεων πολύ μεγαλύτερων από τον εαυτό του, παρά σε έναν καταλύτη που σχηματίζει τα αποτελέσματα των ευρύτερων εξελίξεων κατά το δοκούν με βάση τα πιστεύω του.

-Παρουσία Quick-Time Events: Από τις αρκετά δυσάρεστες εκπλήξεις που βιώσαμε κατά τις πρώτες στιγμές ενασχόλησης με το TW2. Σε αρκετά σημεία (στον πρόλογο κυρίως, αλλά και σε κάποια Boss Fights) καλούμαστε να επιτύχουμε σε κάποια σειρά από Quick-Time Events (πάτα το τάδε κουμπί την στιγμή που πρέπει, προχώρα ή κρύψου την σωστή στιγμή για να αποφύγεις την επίθεση του τέρατος, κτλ) προκειμένου να προχωρήσουμε. Ευτυχώς παρέχεται στο μενού ρυθμίσεων του παιχνιδιού η δυνατότητα να απενεργοποιηθούν τα δυσκολότερα από αυτά, αλλά ακόμα έτσι παραμένουν στο game 2-3 τέτοια περιστατικά που θα μπορούσαν να είχαν υλοποιηθεί με διαφορετικό τρόπο. Το φταίξιμο για αυτήν την εξέλιξη ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΤΕΛΕΙΩΣ μπορεί να αποδοθεί αποκλειστικά και μόνο στον σχεδιασμό του γκεημ και για κονσόλες.

 

witcherretro-snap5To Assassins of Kings έλαβε με την σειρά του και μια “Enhanced Edition” αναβάθμιση η οποία, μεταξύ άλλων, διόρθωσε τα αρκετά ελλιπή φινάλε της αρχικής έκδοσης με την προσθήκη Ending Boards παρόμοιας φιλοσοφίας με τα φινάλε των Fallout

 

 

ΤΗΕ WITCHER 3: WILD HUNT

Η δημιουργία του τρίτου μέρους της σειράς ανακοινώθηκε επίσημα στις 4 Φεβρουαρίου 2013, με αρχική ημερομηνία κυκλοφορίας το φθινόπωρο του 2014. Στην πορεία μάθαμε πως θα πρόκειται για έναν πλήρως Open-World τίτλο (σε αντίθεση με τα 1 και 2, όπου ο χάρτης ήταν πεπερασμένος και άλλαζε σε κάθε chapter), με τον κόσμο του παιχνιδιού να είναι “τουλάχιστον 30 φορές μεγαλύτερος σε σχέση με τα πρώτα games της σειράς, και 20% μεγαλύτερο από τον κόσμο του Skyrim“. Επίσης ανακοινώθηκαν οι προσθήκες τελείως ανανεωμένου συστήματος μάχης, νέων δυνατοτήτων κίνησης του Geralt στον χώρο, πληθώρας επιλογών και επιπτώσεων σε όλα τα quests, dynamic συστήματος ημέρας-νύχτας στον κόσμο (με την ώρα της εκάστοτε ημέρας να επηρεάζει την δύναμη κάποιων τεράτων), νέας και πιο ρεαλιστικής ΑΙ, δυνατότητας για απόκτηση και ίππευση αλόγων (και διεξαγωγής μάχης πάνω σε αυτά) αλλά και πλεύσης ιστιοφόρων σκαφών για μεταφορά σε αρκετές τοποθεσίες του κόσμου… Αφήνοντας το σημαντικότερο για το τέλος, ας αναφέρουμε και το ότι ανακοινώθηκε επίσης και η ύπαρξη ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΤΡΙΧΟΦΥΙΑΣ για την γενειάδα και τα μαλλιά του Geralt. Αυτό το τελευταίο ειδικά ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι του hype, με το παιχνίδι να αγγίζει πλέον τις διαστάσεις του μύθου.

Μετά τις απανωτές καθυστερήσεις που ανακοινώνονταν κάθε φορά που πλησιάζαμε στο release date, η τελική ημερομηνία κυκλοφορίας του τίτλου ορίστηκε για τις 19 Μαΐου 2015… δηλαδή, επακριβώς σε 5 μερες, 4 ώρες και 19 λεπτά από τη στιγμή που γράφονται αυτές εδώ οι αράδες (όχι όχι, δεν έχουμε βάλει το Witcher 3 release countdown για αρχική σελίδα στους browsers μας, κάτι τέτοιο θα ήταν παρανοϊκό τελείως απαπαπαπα). Judgement Day is finally upon us. Με όλα τα παραπάνω για οδηγό, μένει να δούμε αν το Witcher 3 θα δικαιώσει τις προσδοκίες, θα βελτιώσει τα όποια κακώς κείμενα των προκατόχων του και θα αποτελέσει τον Μεσσία που περιμένει ο λαός, ή…

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ “Η”. ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΡΙΧΟΦΥΙΑΣ ΛΕΜΕ. ΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΡΑΒΑ;

 

witcherretro-snap6Θα ορκιζόμουν πως τα μαλλιά και τα μούσια του Geralt στην εικόνα μακραίνουν ανεπαίσθητα κάθε φορά που κάνω refresh την σελίδα

Κώστας Καλλιανιώτης

Αρχαιολόγος/Ιστορικός, RPG Player, Οπαδός των Motörhead, Καταναλωτής Προβατίνας.

15 Comments

  1. εντελως μονόπλευρο αρθρο. λιγη περισοτερη αντικειμενικοτητα δε θα εβλαπτε, κυριοι του ρεητζκουιτ..

    (μα να βρει τοσα ελαττωματα στα παιχνιδια της σειρας?)

    σε μια απέλπιδα προσπαθεια σοβαροτητας, απλα να παρατηρησω οτι θα θελα να δω αρνητικη αναφορα στο κονσολοινβενορυ του 2, αλλα δε βαριεσαι. δυνατο αρθρο.
    (προσωπικη οφτοπικ βιτσιοζικη αναφορα: και ω, ναι. δεν εχει σταματησει ακομα η σχεδον αφροδισιακη σαγήνη που μου ασκεί η φωτογραφια του συντάκτου. Don Quixote meets Zucchero. ® (χα. θενκς devvy.)

  2. Εξετάζω σοβαρά το ενδεχόμενο να αρχίσω να γράφω μόνο “Μπλέρπ, ζόμφγκ, χουάααα” στο φόρουμ κατά τη διάρκεια της Ιερής Αφοσίωσης στο Τρίτο. Θα είναι το καλυτερότιστο πράγμα έβερ. Οι φήμες πως μπορεί να ξαναβγάλουμε και μαλλιά όσοι ασχοληθούμε με το παιχνίδι ισχύουν; ΠΕΣ ΜΟΥ ΟΤΙ ΙΣΧΥΟΥΝ ΚΩΣΤΑ 🙂

  3. Βοράχε, το σκεφτηκα και γω αυτο. και σου εχω λυση. θα μπαινεις στο θρεντ που σ “ενδιαφερει” (ατυχης φραση, ενα πραγμα θα σ ενδιαφερει Εκεινο το Δεκαπενθήμερο) και θα γραφεις ζομφγκ, χουεεε, αμπζβέργκ, ξχζαργκκκ κλπ κλπ κι εμεις οι διακεκριμένοι Κουτσουκισταί θα ερμηνεύωμε τις Γραφές και τα Ρηθέντα του Ενος Προφητη. οταν με το καλο ξεμπερδεψεις σε κανα χρονο, μπαινεις με νορμαλ λεξιλογιο και βλεπεις ποιος πλησιασε πιο πολυ.

    ρεηκουι: το φορου που ακομα και το ποσταρισμα καταληγει σε δυνατο adventure…

  4. Sold.

    Έτσι Και Θα Γίνει.

    (Όσο πλησιάζει το Ιερόν Release, απολαμβάνω να γράφω τα ΠΑΝΤΑ με κεφαλαίο το αρχικό γράμμα, για περαιτέρω τονισμό της κοσμοϊστορικής σημασίας της χρονικής μας συγκυρίας.)

  5. Το διάβασα ΟΛΟ μονορούφι κι ένα έχω να πω: ΕΠΟΣ

    Κι όχι δεν αναφέρομαι στα παιχνίδια της σειράς αλλά στο αρθρο σου. Διασκεδαστικό, ευρηματικό,πανέξυπνο. Πραγματικά υπέροχη χρήση του γραπτού λόγου. Θαυμάζω και υποκλίνομαι.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL