SPECIALS

Η επέλαση του episodic gaming

Αν πριν από 8 χρόνια έλεγες σε κάποιον gamer ότι θα ερχόταν η ώρα που θα έπαιζε ένα παιχνίδι σε.. δόσεις, καθώς αυτό θα κυκλοφορούσε υπό μορφή επεισοδίων, θα σε κοιτούσε πολύ υποψιασμένος, θεωρώντας ότι η πολλή τηλεόραση, και δη οι αμερικάνικες σειρές, σου έχουν προξενήσει ανεπανόρθωτη βλάβη. Μέχρι τότε είχαμε όλοι συνηθίσει σε μία παγιωμένη κατάσταση, όπου το πέσιμο των credits ενός τίτλου σήμαινε ότι είχαμε ολοκληρώσει την ιστορία και είχαμε δει το φινάλε της.

Η ΑΥΓΗ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ

Η ισορροπία αυτή έμελλε να ανατραπεί το 2005, από μία νεοϊδρυθείσα εταιρεία, την Telltale Games, η οποία και εισήγαγε την έννοια των episodes στα χωράφια των adventure games. Στο παρόν άρθρο θα ασχοληθούμε με τη μελέτη του φαινομένου όσον αφορά τη συγκεκριμένη κατηγορία παιχνιδιών, η οποία άλλωστε είναι κι εκείνη που έχει υιοθετήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό το νέο αυτό μοντέλο παραγωγής τίτλων.

Episodic Advs pic1
Ο πρώτος αποτυχών….

Μετά την πρώτη εμπορική προσπάθειά της, το “Texas Hold’em”, η Telltale Games προχώρησε στη δημιουργία του “Bone: Out of Boneville”, ενός παιχνιδιού με ελάχιστη διάρκεια (1-2 ώρες) αλλά αυτοτελή ιστορία, υποσχόμενη ότι στη συνέχεια θα ακολουθούσε και δεύτερο επεισόδιο. Κάτι το οποίο όντως συνέβη, πλην όμως χρειάστηκε να περάσουν επτά ολόκληροι μήνες για να μας έρθει το “Bone: The Great Cow Race”. Ακριβώς όμως επειδή κάθε επεισόδιο ήταν αυτοτελές, το μεσοδιάστημα μεταξύ της κυκλοφορίας του πρώτου και του δεύτερου, δεν αποτέλεσε σημείο έντονης δυσφορίας από μεριάς του κοινού. Ωστόσο, βρισκόμασταν ακόμη στην αρχή…

Βλέποντας ότι το πλάνο έβαινε καλώς, η εν λόγω εταιρεία αποφάσισε να γενικεύσει τη συγκεκριμένη συνταγή σε κάθε παιχνίδι που εφ’ εξής θα σχεδίαζε. Σειρά λοιπόν πήραν τα “Sam and Max”, “Wallace and Gromit”, “Tales of Monkey Island”, “Hector”, “Back to the future”, “Jurassic Park”, μέχρι το πιο πρόσφατο όλων, “The Walking Dead”. Στην εννιαετή αυτή πορεία της Telltale δεν έλειψαν και ορισμένα παράδοξα, όπως το ότι το “Jurassic Park” ήταν μεν σε επεισόδια, τα οποία όμως τελικώς μας ήρθαν όλα μαζί, αλλά και αρνητικά, που δεν ήταν άλλο από τη μη ύπαρξη συνέχειας για το “Bone”, που μοιραία περιορίστηκε στα δύο μόλις επεισόδια. Η μεγάλη αλλαγή που φέρανε οι παραπάνω τίτλοι, ήταν ότι το αυτοτελές στοιχείο είχε πλέον πάει περίπατο και η ιστορία συνεχιζόταν ανά επεισόδιο. Στον αντίποδα όμως, στη συντριπτική πλειοψηφία τους τα επεισόδια μας έρχονταν σε μηνιαία βάση, όπως ακριβώς προέβλεπε το πλάνο των αμερικάνων δημιουργών και οι ίδιοι υπόσχονταν στο κοινό.

Όπως μπορεί καθένας να φανταστεί, κάθε άλλο παρά περίεργο ήταν να βρεθούν κι άλλοι game designers, μικρού οικονομικού background, ως επί το πλείστον, που σπεύσανε με τη σειρά τους να υιοθετήσουν τη δημιουργία adventure games «σπασμένων» σε επεισόδια. Κι επειδή παντού και πάντα υπάρχει ένας Έλληνας, την αρχή, μέσω της εταιρείας του, Pan Metron Ariston, έκανε ένας συμπατριώτης μας, ο Δημήτρης Μάνος, με το “The Exchange Student”.

Episodic Advs pic2
Μπορεί σε γραφικό τομέα να υστερούσε, αλλά το Miscatonic είχε πολλά άλλα προτερήματα

ΣΧΕΔΙΑ ΠΟΥ ΜΕΙΝΑΝΕ ΣΤΗ ΜΕΣΗ

Το εν λόγω  adventure game, εμφανιζόμενο το 2006, είχε τρία ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: Ήταν το πρώτο που δε διέθετε αυτοτελή επεισόδια, αλλά άφηνε την ιστορία στη μέση, πριν ακόμη η Telltale κάνει το ίδιο με την εναρκτήρια season του “Sam and Max”, και δεν είχε αυστηρό χρονοδιάγραμμα κυκλοφορίας των επεισοδίων του, με αποτέλεσμα το δεύτερο να χρειαστεί έναν ολόκληρο χρόνο για να ακολουθήσει το πρώτο. Το πιο σημαντικό όμως, που τελικά αποδείχθηκε και το μεγάλο ατόπημα από πλευράς Μάνου, ήταν ότι το “The Exchange Student” χρησιμοποιούσε ένα μοναδικό serial key για κάθε υπολογιστή που το εγκαθιστούσαμε. Ο κωδικός, που προέκυπτε μέσω ενός αλγόριθμου, σχετιζόταν με τα υποσυστήματα του υπολογιστή μας. Έτσι λοιπόν, αν αλλάζαμε τη motherboard του PC μας, το παιχνίδι ζητούσε εκ νέου ενεργοποίηση, την οποία επιτυγχάναμε μέσω επικοινωνίας με το site της εταιρείας και τον Έλληνα δημιουργό. Όταν όμως η Pan Metron Ariston έκλεισε, αφήνοντας το παιχνίδι στη μέση, ταυτόχρονα κατέστησε και όλους τους πελάτες της ανίκανους να το τρέξουν σε οποιοδήποτε άλλο PC αγοράζανε στο μέλλον. Το ακόμη χειρότερο είναι ότι τα ίχνη του Δημήτρη χαθήκανε εντελώς, με αποτέλεσμα να μη μπορεί κάποιος να επικοινωνήσει μαζί του, ενώ δε φρόντισε να απελευθερώσει το παιχνίδι από το DRM, δημοσιεύοντας ένα master key στο internet.

Παρόμοιο μονοπάτι… εγκατάλειψης του πνευματικού τέκνου της ακολούθησε και η Hothead Games, με το “Penny Arcade Adventures: On the Rain-Slick Precipice of Darkness“. Το αρχικό πλάνο έκανε λόγο για κυκλοφορία τεσσάρων επεισοδίων. Τα δύο πρώτα μας ήρθαν τον Μάιο και Οκτώβριο του 2008. Κατόπιν τούτων όμως, οι ιθύνοντες της εταιρείας αποφάσισαν να αφιερωθούν στο Deathspank, εγκαταλείποντας τα σχέδια συνέχισης του παρθενικού παιχνιδιού τους. Τη λύση ήρθε να δώσει η Zeboyd Games, που πήρε τα δικαιώματα του τίτλου, άλλαξε αρκετά το ύφος του και μας έδωσε τις δύο επόμενες συνέχειες, αρχικά τον Ιούνιο του 2012 και στη συνέχεια προ ολίγου καιρού.

Δυστυχώς την ίδια τύχη, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, δεν είχε το “Miscatonic”, της Jackslawed. Αποτελώντας δουλειά ενός και μόνο ατόμου, κατάφερε να συλλάβει την ατμόσφαιρα του σύμπαντος του Cthulhu και να μας δώσει έναν κόσμο πιστό στις ιστορίες του H.P Lovecraft. To πρώτο επεισόδιο –που έμελε να είναι τελικά και το μοναδικό- μας ήρθε το καλοκαίρι του 2012. Λίγους μήνες αργότερα, ο δημιουργός του, μέσα από ένα κείμενο στην επίσημη ιστοσελίδα του παιχνιδιού, γνωστοποιούσε την αδυναμία του να συνεχίσει την εξέλιξη του τίτλου, τον οποίο πλέον προσέφερε ως freeware. Αξίζει να το κατεβάσετε και να το παίξετε, για να δείτε πώς μπορεί ένα adventure game να είναι ατμοσφαιρικό, ενδιαφέρον και την ίδια ώρα αρκούντως δύσκολο. Κατά τη γνώμη μου ο ταλαντούχος αυτός game designer θα είχε πολλά να μας δώσει στο μέλλον, αν οι υπόλοιπες υποχρεώσεις του, που ήταν και ο λόγος εγκατάλειψης του project, του το επέτρεπαν.

Episodic Advs pic3
Λογικά όπου να ‘ναι θα σκάσει μύτη το δεύτερο επεισόδιο του Shadows on the Vatican

ΟΣΑ ΚΟΝΤΕΥΟΥΝ…

Πιο τυχερό στάθηκε το “The Dream machine”, των Anders Gustaffson και Erik Zaring, ή, αν προτιμάτε, της Σουηδικής Cockroach Inc. Έκανε την εμφάνισή του τον Δεκέμβριο του 2010, δίνοντάς μας δύο επεισόδια, με το πρώτο να έχει το ρόλο του free demo. Το τρίτο μέρος κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 2011 κι από ‘κει και πέρα… ησυχία. Κάποιοι το ξέγραψαν,  θεωρώντας ότι αποτελούσε κι αυτό παρελθόν, κάποιοι άλλοι εξακολουθούσαν να ελπίζουν στον ερχομό του τέταρτου επεισοδίου. Κι ήταν τελικά οι δεύτεροι εκείνοι που δικαιώθηκαν, καθώς, έστω και μετά από δύο χρόνια, αυτό έγινε πραγματικότητα. Ταυτόχρονα, ο σχεδιασμός άλλαξε και τα επεισόδια από τα προγραμματισμένα πέντε που ήταν αρχικά, ανέβηκαν στα έξι. Το πότε θα δούμε το πρώτο από τα δύο αυτά υπολειπόμενα επεισόδια, μένει να το διαπιστώσουμε στο μέλλον. Οι οιωνοί πάντως, αυτή τη στιγμή, δείχνουν καλοί.

Ασφαλώς πέραν του “The Dream machine”, είναι πολλά ακόμη τα εν εξελίξει episodic adventure games, που αναμένεται να μας δώσουν τη συνέχειά τους στο εγγύς ή απώτερο μέλλον. Πλησιέστερα στην ολοκλήρωση βρίσκονται τρεις τίτλοι με τελείως διαφορετικά γνωρίσματα μεταξύ τους, τα “The Silver Lining”, “Cognition” και “Reversion”. Το πρώτο αποτελεί fanmade sequel της King’s Quest σειράς της Sierra και αποτέλεσε την παρθενική δημιουργία ενός studio που αργότερα θα καθίστατο πολύ πιο γνωστό στο ευρύ κοινό, της Phoenix Online Studios.

Αφού κατάφερε αρχικά να πάρει την έγκριση της Activision, που διατηρεί τα δικαιώματα του King’s Quest, η Phoenix Online Studios σχεδίασε τα τέσσερα από τα πέντε επεισόδια του παιχνιδιού, προσφέροντάς τα σε freeware μορφή. Πριν φτάσει να το ολοκληρώσει όμως, κατάφερε να εξασφαλίσει χρηματοδότηση, μέσω του Kickstarter, για το πρώτο εμπορικό project της, το “Cognition”, με αποτέλεσμα να επικεντρωθεί σε εκείνο. Το αρχικό επεισόδιο μας ήρθε τον Νοέμβριο του περασμένου έτους, με το δεύτερο να ακολουθεί δύο μήνες αργότερα. Το τρίτο χρειάστηκε κάτι περισσότερο, κυκλοφορώντας στα μέσα του Μάη. Ο επίλογος της ιστορίας δε θα αργήσει πολύ, ενώ, λογικά, λίγο μετά από αυτόν θα κλείσει και η ιστορία του “The Silver Lining”.

Episodic Advs pic4
Σε ποιον δεν άρεσε το The Journey Down;

To “Reversion” αποτελεί προϊόν της Ισπανικής 3f Interactive. Το πρώτο επεισόδιο είχε freeware μορφή, με σκοπό να πείσει το κοινό να δώσει χρήματα, μέσω της Indiegogo πλατφόρμας, για τη δημιουργία μέχρι και πέντε ακόμη επεισοδίων. Τα χρήματα που ζήτησαν οι δημιουργοί του ήταν $4,000 και το ποσό που έλαβαν τα ξεπέρασε κατά.. $4. Καλώς ή κακώς, με αυτά τα οικονομικά δεδομένα,  οι Ισπανοί  έκριναν ότι τα χρήματα αρκούσαν μόνο για δύο συνέχειες, οπότε η ιστορία αναμένεται να ολοκληρωθεί σύντομα, μέσω του τρίτου και τελευταίου μέρους.

Επόμενος τίτλος που πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι θα μας δώσει φινάλε, είναι το “The Raven”, της Γερμανικής King Art Games. Η αρχική ανακοίνωση περί της δημιουργίας του δε περιελάμβανε λέξη περί episodic format. Τελικά και οι Βαυαροί αποφάσισαν να “σπάσουν” το παιχνίδι τους στα τρία, με μία σημαντική διαφορά όμως: Φρόντισαν να ανακοινώσουν μονομιάς τις ημερομηνίες κυκλοφορίες και των τριών επεισοδίων (23 Ιουλίου, 27 Αυγούστου και 24 Σεπτεμβρίου του τρέχοντος έτους), ενισχύοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την πεποίθηση μεγάλης μερίδας του κοινού, που έλεγε ότι το παιχνίδι ήταν ήδη απολύτως έτοιμο και ο χωρισμός σε τρία επεισόδια έγινε αποκλειστικά και μόνο για λόγους marketing. Το σίγουρο είναι ότι δεν έχουμε κανένα λόγο να φοβόμαστε ότι θα μείνουμε στα κρύα του λουτρού με το κοράκι και το story αυτού…

…ΚΙ ΟΣΑ ΕΧΟΥΝ ΔΡΟΜΟ ΑΚΟΜΗ

Δεν είναι όλοι οι δημιουργοί όμως σε θέση να δίνουν συγκεκριμένες ημερομηνίας κυκλοφορίας των υπολειπόμενων επεισοδίων των παιχνιδιών τους και να τις τηρούν. Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα ο Theodor Waern και η εταιρεία του Skygoblin. Μας πρωτοσυστήθηκαν τον Ιούνιο του 2012, μέσα από το πρώτο επεισόδιο του υπέροχου “The Journey Down”. Πολλοί ίσως να μη θυμούνται ότι το εν λόγω παιχνίδι είχε παρουσιαστεί για πρώτη φορά το 2010, σε AGS μορφή, οπότε ουσιαστικά το 2012 είδαμε το HD remake εκείνου. H πολύ ελκυστική εμφάνιση, το υπέροχο voice acting, οι συμπαθέστατοι πρωταγωνιστές Bwana και Kito και η διαφαινόμενη πλούσια ιστορία, μας κάνανε να περιμένουμε με αγωνία τη συνέχεια ενός από τα πιο αξιοπρόσεκτα indie adventure games. Γεγονός είναι ότι το δεύτερο επεισόδιο έχει ήδη καθυστερήσει αρκετά, καθώς οι εκτιμήσεις του Σουηδού σχεδιαστή κάνανε λόγο για κυκλοφορία του τον περασμένο Μάρτιο, ενώ άγνωστο ακόμη είναι το πότε θα εμφανιστεί.

Episodic Advs pic5
Το Bone είναι από τους τίτλους που δικαίως μείνανε παραπονεμένοι από την (μη) εξέλιξή της

Παράλληλο βίο με το “The Journey Down” έχει το “Shadows on the Vatican”, της Ιταλικής 10th Art Studio. Το Act I-Greed έκανε την εμφάνισή του τον Ιούλιο του 2012, με την Adventure Productions, publisher του παιχνιδιού, να προβλέπει άφιξη της αγγλικής version του Act II-Wrath τον Απρίλιο που προηγήθηκε. Ακόμη δε το έχουμε δει και δεν έχει υπάρξει νεότερη πληροφόρηση για τη νέα ημερομηνία κυκλοφορίας του. Αρκετά φιλόδοξη, εκ πρώτης όψεως, μοιάζει και η ανακοίνωση περί πέντε επεισοδίων του “Kentucky Route Zero”. Πρόκειται για ένα ακόμη παιχνίδι που έλαβε χρηματοδότηση –ύψους $8.583- από τους gamers, κυκλοφορώντας το πρώτο επεισόδιο τον Ιανουάριο του 2013. Προ δύο μηνών λάβαμε την πρώτη συνέχεια και οι υπόλοιπες τρεις αναμένονται. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι δε θα έχουμε απρόοπτα ούτε εδώ.

Όπως το ίδιο ισχύει και για το “Reperfection” της Tinnitus Games, των Γερμανών Oliver Specht, Michael Holzapfel και Anne von Vaszary, πρώην στελεχών της Cranberry Productions, με το θηλυκό μέλος της ομάδας να έχει συμμετάσχει στην ιστορία των Black Mirror II και ΙΙΙ. Εδώ δεν έχουμε καν ανακοίνωση περί συγκεκριμένου αριθμού επεισοδίων, πόσω μάλλον ημερομηνία κυκλοφορίας αυτών. Φαντάζει να είναι αρκετά στον αέρα ως project και σαφέστατα χρειάζεται σύντομα κάποια ανακοίνωση περί δευτέρου επεισοδίου, προκειμένου να μας πείσει ότι βαίνει ομαλά, μια και από τον Ιανουάριο κι έπειτα δεν έχει υπάρξει κάποια τέτοια.

Δρόμο μπροστά του οπωσδήποτε έχει και το “Nicholas Emerich-The Inquisitor”, της TIconBLU. Το προ ημερών κυκλοφορηθέν πρώτο επεισόδιο άφησε πολλές και πλούσιες υποσχέσεις για τη συνέχεια και τα στελέχη της μικρής Ιταλικής εταιρείας υπολογίζουν να μας δώσουν το δεύτερο επεισόδιο στα τέλη του 2013-αρχές 2014. Η πολύ έντονη δραστηριότητά τους στο Facebook, με συνεχή updates αναφορικά με τον σχεδιασμό του δεύτερου επεισοδίου, μας κάνουν να πιστεύουμε ότι είναι πολύ πιθανό να τηρηθεί το χρονοδιάγραμμά τους. Παράλληλα, ελπίζουμε να αναθεωρήσουν την τιμολόγηση της PC version, καθώς τα €19.99  του πρώτου μέρους ήταν υπερβολικά υψηλό ποσό.

Episodic Advs pic7
Το πιο αξιόλογο episodic adventure game μέχρι σήμερα είναι αναμφίβολα το Cognition

Σιγή ιχθύος τηρείται κι από την Μαλαισιανή E-One Studio αναφορικά με τη συνέχεια του “Hoodwink”. Το εν λόγω adventure game συγκέντρωσε ιδιαιτέρως χαμηλές βαθμολογίες, όχι αδικαιολόγητα, καθώς υστερούσε σε πολλούς τομείς κι ήταν ξεκάθαρο ότι όφειλε να βελτιωθεί δραστικά, προκειμένου να έχει πιθανότητες επιτυχίας. Στα τέλη του Ιούνη, με ανακοίνωση στην επίσημη ιστοσελίδα της εταιρείας, γνωστοποιήθηκε η υποψηφιότητά του για το Greenlight του Steam, χωρίς όμως τελικά να καταφέρει να λάβει το πολυπόθητο πράσινο φως για διάθεσή του μέσω της πλατφόρμας της Valve. Προσωπικά δε θα πόνταρα τα χρήματά μου στην επιτυχή πορεία του, δεν αποκλείεται όμως να διαψευστώ.

Η ανακοίνωση τίτλων σε episodic format δε λέει να κοπάσει, εξ’ ου και ήδη έχουμε τα προσφάτως ανακοινωθέντα “The detail” της Rival Games και -επίσης Kickstarted- “The St. Christopher’s School Lockdown” της 27χρονης Laney Berry, σε πέντε και επτά επεισόδια αντίστοιχα, δίχως να έχουμε δει κάποιο δείγμα τους ακόμη. Ακόμη πιο σίγουρο είναι ότι δε θα αργήσουν να προστεθούν κι άλλα παιχνίδια στη μακρά λίστα των episodic adventure games, αφού το συγκεκριμένο μοντέλο παραγωγής παιχνιδιών δείχνει να έχει έρθει για να μείνει. Βέβαια η αξιοπιστία (=ολοκλήρωση) των υφιστάμενων projects θα καθορίσει εν πολλοίς και τη στάση του κοινού απέναντι σε παρόμοιου τύπου μελλοντικούς τίτλους, άρα και τη συχνότητα εμφάνισής αυτών…

ΤΑ ΥΠΕΡ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑ

Τελικά, υπό το πρίσμα του καταναλωτή-πελάτη, η δημιουργία, διάθεση και πώληση adventure games σε μορφή επεισοδίων είναι ένα φαινόμενο με θετικές ή αρνητικές συνέπειες;

Αν θελήσουμε να μπούμε λίγο στη θέση των δημιουργών, θα κατανοήσουμε ότι είναι ασφαλώς ευκολότερο για εκείνους να σχεδιάζουν κομμάτια του κόσμου και της δράσης που έχουν στο μυαλό τους, να τα πουλάνε και να εισπράττουν χρήματα για να προχωρήσουν στα επόμενα. Το ρίσκο είναι μειωμένο και ο χρόνος που απαιτείται σπάει σε μικρότερα, επιμέρους, διαστήματα. Δε παύει όμως να πλανάται το εξής ερώτημα: Κι αν ένα επεισόδιο δε πάει καλά, δε πιάσει τις αναμενόμενες πωλήσεις, τι θα συμβεί στη συνέχεια; Θα εγκαταλειφθεί έτσι απλά το project, με τον πελάτη να έχει πληρώσει για ένα ημιτελές προϊόν;

Episodic Advs pic8
Λέτε να κάνει την έκπληξη το Hoodwink και να ξεφύγει από τη -μεγάλη- μετριότητα;

Ένα δυνατό επιχείρημα υπέρ των episodic games, είναι ότι ανοίξανε τις πόρτες της gaming βιομηχανίας σε μικρούς developers. Υπό άλλες συνθήκες πιθανότατα δε θα είχαμε δει ποτέ τα “Cognition”, “The Journey Down”, “Shadows on the Vatican”, “Nicholas Eymerich-The Inquisitor” κτλ. Πρόκειται για παιχνίδια που έχουν δείξει ότι διαθέτουν πολλά αξιόλογα στοιχεία και η μορφή επεισοδίων είναι η μόνη που τους προσέφερε τη δυνατότητα ύπαρξης. Από την άλλη όμως, δικαιολογείται οι δημιουργοί να παίρνουν αυθαίρετες αποφάσεις, όπως στην περίπτωση των Pan Metron Ariston και Hothead Games; Φυσικά όχι, αλλά προφανώς το ένα δεν ακυρώνει το άλλο. Ήταν σχεδόν εξ’ αρχής βέβαιο ότι δε θα ολοκληρώνονταν όλα τα episodic games, τηρώντας τις υποσχέσεις που είχαν δώσει οι δημιουργοί τους. Αυτό όμως δεν ακυρώνει, ούτε και μειώνει, την ποιότητα άλλων τίτλων.

Ακριβώς επειδή λίγο πολύ όλοι θεωρούμε ότι οι indie developers μπορούν να καταλάβουν περισσότερο τις ανάγκες, τις απαιτήσεις αλλά και τη νοοτροπία του κοινού, είναι άκρως απαραίτητο να φροντίζουν να μας το αποδεικνύουν και στην πράξη, μέσω της τιμολόγησης των τίτλων τους. Βέβαια αυτό δεν είναι πάντα στο δικό τους χέρι, αφού μπορεί να εμπλέκονται και publishers στη διαδικασία διάθεσής τους στο κοινό, αλλά από μεριάς μας είναι απολύτως λογικό να ζητάμε προσιτές τιμές για παιχνίδια διάρκειας 4-5 ωρών. Αν ένα παιχνίδι το κυκλοφορήσεις σε πέντε επεισόδια σε τιμή €10+ για το καθένα , τότε η συνολική τιμή θα ξεπεράσει τα €50, ποσό που κρίνεται ιδιαιτέρως υψηλό.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα με τα episodic games όμως είναι δίχως αμφιβολία το διάστημα που μεσολαβεί της κυκλοφορίας των επεισοδίων τους. Οκτώ μήνες, ένας χρόνος, πιθανώς και περισσότερο, είναι ένα τεράστιο διάστημα, μέσα στο οποίο έχεις ξεχάσει τι έχει προηγηθεί, χώρια που έχεις αποκοπεί τελείως από το κλίμα της ιστορίας. Αυτό είναι ένα αναπόφευκτο κακό, το οποίο κάνει πολλούς από εμάς να σκεφτόμαστε ότι είναι καλύτερα να περιμένουμε να ολοκληρωθεί το παιχνίδι και να το αγοράσουμε στη συνέχεια, στερώντας όμως έτσι από τους developers τα χρήματα που χρειάζονται, προκειμένου να είναι ευκολότερο να συνεχίσουν το έργο τους. Ποιος όμως μπορεί να κατηγορήσει εκείνον που αποφασίζει να δείξει υπομονή, μέχρι να απολαύσει ένα πλήρες προϊόν;

Episodic Advs pic6
Κύριοι της Cockroach, μη κάνουμε άλλα δύο χρόνια να δoύμε το episode 5, ναι;

OK, το ότι και για εμάς τους reviewers είναι προφανώς δυσκολότερο να κρίνουμε μεμονωμένα καθένα επεισόδιο, από ένα σύνολο τεσσάρων, πέντε, πιθανώς και περισσοτέρων, δε θα το αναφέρω ως μειονέκτημα, γιατί θα φανώ υπερβολικός, όσο κι αν κατά βάση ισχύει και αυτό με τη σειρά του. Αλλά αυτό είναι δικό μας πρόβλημα και δεν αφορά ούτε τους game designers ούτε εσάς τους αναγνώστες.

ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ Ή ΝΑ ΦΥΓΕΙ;

Στο τελείως υποθετικό ερώτημα λοιπόν «αν γύρναγε ο χρόνος πίσω και μπορούσες εσύ να καθορίσεις την ύπαρξη episodic games, τι θα έκανες;», η από μεριάς μου απάντηση δε θα ήταν «να μην έχουν υπάρξει ποτέ». Σε τελευταία ανάλυση δε νομίζω ότι κάνανε κάποιο κακό στο είδος. Τουναντίον, θα έλεγα ότι μάλλον το βοήθησαν, μια και αυξήσανε τον αριθμό των developers, έστω κι αν απαιτείται πολλή υπομονή από μεριάς μας για τα παιχνίδια αυτών. Μόνη ευχή μου λοιπόν θα ήταν να μπορούσε να υπάρξει ένα πολύ αυστηρό κενό μεταξύ της κυκλοφορίας δύο επεισοδίων, που να μη ξεπερνά σε καμία περίπτωση το τρίμηνο. Μάλλον ζητάω πολλά, ε;

Μάνος Καρκαλέμης

Ο Μάνος δε μπορεί παρά να νιώθει ευτυχής που ασχολήθηκε ενεργά με την gaming αρθρογραφία στα χρόνια 2009-2017, οπότε και του δόθηκε η ευκαιρία να γράψει reviews για κάποια adventure games-διαμάντια, όπως "The Whispered World", "Monkey Island 2-LeChuck's Revenge" (Remastered Edition), "The Book of Unwritten Tales 1&2", "Grim Fandango" (Remastered Edition), "Gabriel Knight-Sins of the Fathers" (25th Anniversary Edition), "Night of the Rabbit", "Memento Mori 2", "Day of the Tentacle" (Remastered Edition).

7 Comments

  1. Γενικά στα adventures μου φαίνεται από την μία να ταιριάζει μια χαρά το episodic, αλλά όταν βλέπω γαμάτες σειρές να μένουν μετέωρες και να μη ξέρουμε αν και πότε ολοκληρωθούν, τότε μένει μια πικρία/βαρεμάρα/δυσαρέσκεια. Γενικά, όμορφα συναισθήματα.

  2. The exchange student, περίμενα να ολοκληρωθεί για να το πάρω (λόγω του ηλίθιου DRM). Τώρα με τα kickstarter, greenlight κ.λπ. κάτι θα γινόταν, αλλά τότε ήταν καταδικασμένο να αποτύχει με έτσι ηλίθιο DRM (θα χρειαζόμουν 3 ενεργοποιήσεις εγώ).

  3. Same goes here, δε κατάφερα τελικά ποτέ να παίξω κάτι περισσότερο από το demo και είναι κρίμα, μια και είχε το γούστο του.

    Ακόμη περισσότερο, δε σταμάτησα να αναρωτιέμαι γιατί ο Μάνος δεν απελευθέρωσε το παιχνίδι του. Εκτός κι αν επανέλθει στο μέλλον, κάτι που θεωρώ εξαιρετικά χλωμό, καθώς έχει προ πολλού χάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία….

  4. Αντιφατική η “επεισοδιακή” δομή των παιχνιδιών… Αν υλοποιηθεί σωστά αναδυκνύει το παιχνίδι υπέροχα, αν όχι… Του βγάζει την ψυχή! Ας ελπίσουμε ότι τα κακώς κείμενα θα μειωθούν δραστικά, ότι όσα ανέφερες, Μάνο, αποτέλεσαν παιδικές ασθένειες του είδους…

    Ωραίο άρθρο!

  5. Μου δίνεις αφορμή Μάνο, να βγάλω μια “κακία” που είχα κρατημένη εδώ και μερικά χρόνια για τον κύριο… Μάνο (όχι εσένα αδερφέ, τον Δημήτρη Μάνο).

    Θυμάμαι στη στήλη Adventure SOS του Τσουρινάκη στο PC Master (μη ρωτάτε τεύχος, δεν μου έρχεται), τότε που είχε γίνει θέμα το episodic gaming αλλά και τα περιβόητα DRM που χρησιμοποιούσαν, ειδικά το Exchange Student, βαρύγδουπη δήλωση του κου Μάνου, σύμφωνα με την οποία, αν κάποια στιγμή αυτός κλείσει την Pan Metron Ariston και “την κάνει για Αφρική”, όπως είπε χαρακτηριστικά, “θα φροντίσει να παρέχει ξεκλείδωμα για όσους αγόρασαν το παιχνίδι του”, γιατί “σέβεται τους καταναλωτές του”.

    Η περίτρανη απόδειξη του παλιού καλού ρητού/διαφήμισης τσίχλας, “καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς”. Επίσης, ο λόγος για τον οποίο δεν ξανααγόρασα ποτέ τίποτα σε επεισοδιακή μορφή.

  6. Η αλήθεια είναι ότι πολύ θα ήθελα να υποπέσει κάποια στιγμή στην αντίληψή του το παρόν άρθρο και -μια και γίνεται λόγος περί του ιδίου- να θελήσει να μας απαντήσει.
    Από μεριάς μου έψαξα για οποιοδήποτε στοιχείο επικοινωνίας μαζί του (π.χ. κάποιο e-mail ή site που να διατηρεί), αλλά δυστυχώς δε βρήκα τίποτα…

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL